List ten stanowi cenny obraz stosunków społeczno-religijnych pierwotnej wspólnoty chrześcijańskiej, żyjącej w środowisku greckim.
Bezpośrednim powodem napisania listu było specjalne poselstwo z Koryntu (16,17), donoszące o nieporządkach i nadużyciach, jakie się zdarzyły w niedawno założonej wspólnocie (Paweł głosił tam Ewangelię Chrystusową w latach 51-52, przez 18 miesięcy). Poza tym zwrócono się do Pawła, być może na piśmie (7,1), z wątpliwościami, jakie się zrodziły w umysłach chrześcijan korynckich. Zatem podstawowym celem napisania tego listu było wprowadzenie porządku tam, gdzie go brakowało, oraz udzielenie odpowiedzi na konkretne pytania wiernych.
Pierwszy List do Koryntian zawiera istotne pod wzgledem dogmatycznym pouczenia o małżeństwie (rozdz. 7), Eucharystii (11,23-27), o zmartwychwstaniu Chrystusa i Jego wiernych (rozdz. 15). Piękny jest rozdział 13 - o miłości - zwany "Pieśnią nad Pieśniami" Nowego Testamentu.
Pierwszy List do Koryntian
Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy
-
Miłujący prawdę
- Posty: 1123
- Rejestracja: 28 cze 2006, 5:56
- Lokalizacja: Gdańsk
Paweł demaskuje sekciarstwo i nawołuje do jedności (1:1 do 4:21).
Paweł dobrze życzy Koryntianom. A co mówi o powstałych wśród nich stronnictwach i zatargach? „Chrystus jest podzielony” (1:13).
Apostoł wyraża wdzięczność, że ochrzcił tak niewielu z nich, nie mogą więc mówić, iż zostali ochrzczeni w jego imię.
Paweł głosi Chrystusa zawieszonego na palu. Dla Żydów jest to powód do zgorszenia, a dla narodów - głupstwo. Ale Bóg wybrał to, co głupie i słabe u świata, aby zawstydzić mądrych i silnych.
Paweł nie używa więc niezwykłej mowy, lecz pozwala braciom dostrzec w swych słowach ducha i moc Boga, aby ich wiara nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. Głosimy to, co objawi duch Boży - mówi Paweł -
„bo duch bada wszystko, nawet głębokie sprawy Boże”.
Człowiek fizyczny nie zrozumie tego, potrafi to tylko człowiek duchowy (2:10).
Wśród Koryntian są zwolennicy ludzi - jedni Apollosa, drudzy Pawła. Ale kim są Paweł i Apollos? To jedynie słudzy, przez których Koryntianie uwierzyli.
Ci, którzy sadzili i podlewali, nie są ważni, gdyż to „Bóg dawał wzrost”, a oni są Jego „współpracownikami”.
Próba ognia wykaże, czyje dzieła będą trwałe. „Jesteście świątynią Bożą”, w której mieszka duch Boży - oznajmia im Paweł.
„Mądrość tego świata jest u Boga głupstwem”. Niech wiec nikt się nie chełpi ludźmi, bo wszystko należy do Boga (3:6,9,16,19).
Paweł i Apollos to pokorni szafarze świętych tajemnic Bożych, a szafarz powinien okazać się wierny.
Kim są bracia korynccy, by mogli się chełpić, i cóż mają, czego by nie otrzymali?
Czy się wzbogacili, zaczęli już królować albo są roztropni i silni, podczas gdy apostołowie - którzy stali się widowiskiem teatralnym aniołom i ludziom - są jeszcze głupi i słabi, są odpadkami wszystkiego?
Paweł wysyła Tymoteusza, by pomógł im zostać jego naśladowcami i przypomnieć sobie jego metody w związku z Chrystusem. Jeżeli Jehowa zechce, Paweł wkrótce przyjdzie do nich osobiście i pozna nie to, co mówią nadęci ludzie, lecz ich moc.
Paweł dobrze życzy Koryntianom. A co mówi o powstałych wśród nich stronnictwach i zatargach? „Chrystus jest podzielony” (1:13).
Apostoł wyraża wdzięczność, że ochrzcił tak niewielu z nich, nie mogą więc mówić, iż zostali ochrzczeni w jego imię.
Paweł głosi Chrystusa zawieszonego na palu. Dla Żydów jest to powód do zgorszenia, a dla narodów - głupstwo. Ale Bóg wybrał to, co głupie i słabe u świata, aby zawstydzić mądrych i silnych.
Paweł nie używa więc niezwykłej mowy, lecz pozwala braciom dostrzec w swych słowach ducha i moc Boga, aby ich wiara nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. Głosimy to, co objawi duch Boży - mówi Paweł -
„bo duch bada wszystko, nawet głębokie sprawy Boże”.
Człowiek fizyczny nie zrozumie tego, potrafi to tylko człowiek duchowy (2:10).
Wśród Koryntian są zwolennicy ludzi - jedni Apollosa, drudzy Pawła. Ale kim są Paweł i Apollos? To jedynie słudzy, przez których Koryntianie uwierzyli.
Ci, którzy sadzili i podlewali, nie są ważni, gdyż to „Bóg dawał wzrost”, a oni są Jego „współpracownikami”.
Próba ognia wykaże, czyje dzieła będą trwałe. „Jesteście świątynią Bożą”, w której mieszka duch Boży - oznajmia im Paweł.
„Mądrość tego świata jest u Boga głupstwem”. Niech wiec nikt się nie chełpi ludźmi, bo wszystko należy do Boga (3:6,9,16,19).
Paweł i Apollos to pokorni szafarze świętych tajemnic Bożych, a szafarz powinien okazać się wierny.
Kim są bracia korynccy, by mogli się chełpić, i cóż mają, czego by nie otrzymali?
Czy się wzbogacili, zaczęli już królować albo są roztropni i silni, podczas gdy apostołowie - którzy stali się widowiskiem teatralnym aniołom i ludziom - są jeszcze głupi i słabi, są odpadkami wszystkiego?
Paweł wysyła Tymoteusza, by pomógł im zostać jego naśladowcami i przypomnieć sobie jego metody w związku z Chrystusem. Jeżeli Jehowa zechce, Paweł wkrótce przyjdzie do nich osobiście i pozna nie to, co mówią nadęci ludzie, lecz ich moc.
"Jako żyje Jehowa, będę mówił to, co powie mój Bóg"