chryzolit pisze: ↑20 maja 2021, 8:33
George.
Tak już wymienialiśmy poglądy,i Twoje znam,ponieważ namietnie powtażasz ciagle to samo,często przyklejasz te same posty.
Posługujesz sie kombinacja i zniekształcaniem zapisów,nie reagujesz na argumenty.
Co również inni uzytkownicy ci to zarzucaja,dlatego rozmowa w takiej sytuacji jest trudna i bezowocna,poniewaz wymyślić możemy sobie różne rzeczy,każdy ma swoje prawa.
Powodzenia życzę
Pozdrawiam.
No cóż Chryzolicie, niekiedy trzeba powtórzyć Prawdę kilka razy zanim dotrze ona do czytającego. Zauważ że nawet w Biblii, czasem w krótkim rozdziale ta sama informacja powtarzane jest trzy razy, np. w Księdze Rodzaju 36 trzy razy czytamy że Ezaw to Edom. Czyżby narrator historii biblijnej cierpiał na amnezję, czy może ta powtarzana informacja ma bardzo duże znaczenie, i dlatego jest powtarzana.
Zapamiętaj więc przy okazji Chryzolicie to imię: Ezaw / Edom / Góra Ezawa, a czasem określenie - Seir.
I jeszcze jedno Chryzolicie, skoncentruj się może na tym co piszę, a nie na mojej osobie, i jeśli oskarżasz, to podawaj konkretne przykłady a nie uogólniaj. Pamiętaj że jedno z imion Szatana to oskarżyciel.
Wróćmy do jednak do twojego tematu:
„Dokąd daży Izrael?
Jakie ma cele?
Czy przeszłość determinuje, wpływa na jego zachowanie.?”
Aby na te pytania odpowiedzieć musimy wpierw zrozumieć skąd się wziął Izrael, jakie były jego początki, i jego relacja do Przymierza jakie Bóg Najwyższy zawarł z Abrahamem; czy faktycznie istniała jakakolwiek relacja do tego 'Przymierza'.
'Przymierza' jakie Bóg zawierał z Patryjarchami, i związane z takim Przymierzami Błogosławieństwa, były zazwyczaj początkiem religii.
Po Adamie i przed Potopem Bóg Najwyższy zawarł Przymierze z Enochem, synem Jareda.
Przymierze jakie Bóg zawarł po Potopie, z Noem, dało początek religii Noahickiej, i przenoszone było one poprzez Hama, pierworodnego syna Noego, i pierworodnych synów z jego lini.
Zawalił Nimrod, który przeciwstawił się Bogu Najwyższemu. Zawarł więc Bóg Najwyższy Przymierze z Abrahamem, z lini Szema, ale i jednocześnie z Jafetem, ponieważ jak czytamy w Ks. Rodzaju w obietnicy danej Noemu, potomkowie Szema mieli się połączyć z potomkami Jafeta.
Przymierze jakie Bóg Najwyższy zawarł z Abrahamem przenoszone było jak zwykle przez synów pierworodnych, z wyjątkiem Izaaka, który był synem pierworodnym zrodzonym jednak z pierwszej żony Abrahama - Sary.
Dalej 'Przymierze' i związane z nim 'Błogosławieństwo' przeszło na
pierworodnego syna Izaaka - Ezawa / Edoma, i na jego pierworodnego - Elifaza, którego znamy bardzo dobrze z Księgi Hioba.
Skąd więc się wzięła idea o zawarciu przez Boga 'Przymierza' z Jakubem / Izraelem, to co dało początek ich żydowskiej religii? Zaraz zobaczymy.
Ano z bijatyki w jaką wdał się nawiewający od swego wuja, prawie 100 letni bezbożny (ateista) i poligamista Jakubcio, zwany później Patryjarchą Izraela.
Czytamy o tym wydarzeniu (wymuszonym Błogosławieństwie) w Rozdziale 32 Księgi Rodzaju.
STARY TESTAMENT
Księga Rodzaju
Walka Jakuba z aniołem
https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=32
„25 Gdy zaś wrócił i został sam jeden,
ktoś
zmagał się z nim aż do wschodu jutrzenki
26 a widząc, że nie może go pokonać, dotknął jego stawu biodrowego i wywichnął Jakubowi ten staw podczas zmagania się z nim.
27 A wreszcie rzekł: «Puść mnie, bo już wschodzi zorza!»
Jakub odpowiedział: «Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!»
28 Wtedy
[tamten]
go zapytał: «Jakie masz imię?» On zaś rzekł: «Jakub».
29 Powiedział: «Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś».
30 Potem Jakub rzekł: «Powiedz mi, proszę, jakie jest Twe imię?»
Ale on odpowiedział: «Czemu pytasz mnie o imię?»
- i pobłogosławił go
na owym miejscu.
31 Jakub dał temu miejscu nazwę Penuel, mówiąc: «Mimo że widziałem Boga twarzą w twarz, jednak ocaliłem me życie». ...”
Od czasu tej bijatyki Jakub - teraz już IZRAEL, nie jest już ateistą lecz wierzącym.
On, razem z jego ludem - całym Izraelem, mają swojego nowego Boga, czy 'anioła', czy 'tamtego' - sam ten rozdział różnie Go określa. Z pewnością była to istota która wędrowała w nocy po Ziemi, aby od jej widoku nikt nie umarł, jak nam to Jakub daje do zrozumienia mówiąc:
„Mimo że widziałem Boga twarzą w twarz, jednak ocaliłem me życie”.
W następnym rozdziale - Księga Rodzaju 33, Jakub / Izrael przypieczętowuje swoje ‘Przymierze' ze swoim bogiem - Bogiem Izraela, stawiając mu ołtarz.
Jakub w Sychem
„18 Wreszcie Jakub po powrocie z Paddan-Aram dotarł szczęśliwie do Sychem1 w Kanaanie. Obrawszy sobie miejsce w pobliżu tego miasta, 19 nabył od synów Chamora, ojca Sychema, za sto kesitów2 kawał pola, na którym rozbił swe namioty.
20 Tam też ustawił ołtarz i nazwał go imieniem Boga, Boga Izraela.
Już w następnym rozdziale - Księga Rodzaju 34, czytamy jak to potomkowie Jakuba - Izraelici, pod przywództwem ich Boga - 'Boga Izraela' (NIE Abrahama) , potraktowali ludzi którzy użyczyli im gościny. (Polacy nie są ich pierwszymi ofiarami)
STARY TESTAMENT
Księga Rodzaju 34
...
24 I usłuchali Chamora oraz jego syna Sychema wszyscy, którzy przechodzili3 przez bramę swego miasta. Każdy zatem mężczyzna, który był tam, poddał się obrzezaniu.
25 A gdy na trzeci dzień doznawali wielkiego bólu, dwaj synowie Jakuba, Symeon i Lewi, bracia Diny, porwawszy za miecze, wtargnęli do miasta, które niczego nie podejrzewało, i wymordowali wszystkich mężczyzn.
26 Zabili mieczem również Chamora i jego syna Sychema i odeszli.
27 Wtedy [pozostali] synowie Jakuba przyszli do pomordowanych i obrabowali miasto za to, że zhańbiono ich siostrę.
28 Zabrali trzody, bydło i osły - wszystko, co było w mieście i na polu.
29 Całe ich mienie, wszystkie dzieci i kobiety uprowadzili w niewolę, zrabowawszy wszystko, co znaleźli w domach. ...
O dalszych losach Przymierza zawartego przez Boga Izraela z Jakubem i jego narodem możecie sobie przeczytać sami w następnym rozdziale - Księgi Rodzaju - 35.
Nie moja religia, nie mój bóg, nie mój problem.
„Jakub w Betel i w Marme
1 Rzekł Bóg do Jakuba: «Idź do Betel i tam zamieszkaj. Wznieś też tam ołtarz Bogu, który ci się ukazał, gdy uciekałeś przed twym bratem Ezawem».
2 Rzekł więc Jakub do swych domowników i do wszystkich, którzy z nim byli: «Usuńcie spośród was [wizerunki] obcych bogów1, jakie macie; oczyśćcie się i zmieńcie szaty.
3 Pójdziemy bowiem do Betel i tam zbuduję ołtarz Bogu, który wysłuchał mnie w czasie mej niedoli i wspomagał mnie, gdziekolwiek byłem».
4 Oddali więc Jakubowi wszystkie [wizerunki] obcych bogów, jakie posiadali, oraz kolczyki, które nosili w uszach, i Jakub zakopał je pod terebintem w pobliżu Sychem.
5 A gdy wyruszyli w drogę, padł wielki strach2 na okoliczne miasta, tak że nikt nie ścigał synów Jakuba.
6 Jakub, przybywszy wraz ze wszystkimi swymi ludźmi do Luz w Kanaanie, czyli do Betel.
7 zbudował tam ołtarz i nazwał to miejsce El-Betel3. - Tu bowiem ukazał mu się Bóg, kiedy uciekał przed swym bratem.
8 Wtedy to zmarła Debora, piastunka Rebeki, i pochowano ją w pobliżu Betel pod terebintem, który dlatego otrzymał nazwę Terebint Płaczu.
9 Bóg ukazał się jeszcze Jakubowi po jego powrocie z Paddan-Aram i błogosławiąc mu 10 powiedział do niego:
«Imię twe jest Jakub,
ale odtąd nie będą cię zwać Jakubem,
lecz będziesz miał imię Izrael»4.
I tak otrzymał imię Izrael.
11 Po czym Bóg rzekł do niego:
«Ja jestem Bóg wszechmocny.
Bądź płodny i rozmnażaj się.
Niechaj powstanie z ciebie naród i wiele narodów,
i niechaj królowie zrodzą się z ciebie.
12 Kraj, który dałem Abrahamowi i Izaakowi, daję tobie;
i twemu przyszłemu potomstwu dam ten kraj».
13 Potem Bóg oddalił się od niego z tego miejsca, na którym do niego przemawiał.
14 A Jakub ustawił stelę na tym miejscu, gdzie Bóg do niego mówił, stelę kamienną. I składając ofiarę płynną wylał na nią oliwę.
15 Jakub dał więc temu miejscu, na którym przemawiał do niego Bóg, nazwę Betel.
16 A gdy wyruszyli z Betel i mieli jeszcze w drodze przed sobą pewną przestrzeń, aby dojść do Efrata, Rachela zaczęła rodzić; poród jednak był ciężki. 17 I kiedy urodziła w wielkich bólach, rzekła do niej położna: «Już nie lękaj się, bo oto masz syna!» 18 Ona jednak, gdy życie z niej uchodziło, bo konała, nazwała swego syna Benoni; lecz ojciec dał mu imię Beniamin5. 19 A Rachela umarła i została pochowana przy drodze do Efrata, czyli Betlejem. 20 Jakub ustawił stelę na jej grobie. - Kamień tan stoi na grobie Racheli po dziś dzień.
21 Izrael wyruszył w drogę i rozbił namioty poza Migdal-Eder. 22 A gdy przebywał w tej okolicy, Ruben zbliżył się do Bilhy, drugorzędnej żony ojca swego, i obcował z nią; Izrael dowiedział się o tym.
Synów Jakuba było dwunastu:
23 Synowie Lei: pierworodny syn Jakuba Ruben, Symeon, Lewi, Juda, Issachar i Zabulon. 24 Synowie Racheli: Józef i Beniamin. 25 Synowie Bilhy, niewolnicy Racheli: Dan i Neftali, 26 oraz synowie Zilpy, niewolnicy Lei: Gad i Aser. Są to synowie Jakuba, którzy mu się urodzili w Paddan-Aram.
27 A potem Jakub przybył do ojca swego, Izaaka, do Mamre, do Kiriat-Arba, czyli do Hebronu, gdzie niegdyś mieszkał Abraham, a potem i Izaak. 28 Izaak miał wtedy sto osiemdziesiąt lat.
29 Izaak, doszedłszy do kresu swego życia, zmarł w późnej starości. I pochowali go jego synowie Ezaw i Jakub.
Pozdrawiam
