Miejscowość leżąca 19 km na północ od Jerozolimy, gdzie Jakubowi przyśniła się drabina sięgająca z ziemi do nieba. Wtedy Bóg obiecał Jakubowi, że będzie go strzegł i otaczał opieką, a ziemię tę odda na własność jego potomstwu. Jakub nazwał to miejsce "Betel" (Dom Boga). Po upływie setek lat Izraelici najechali Kanaan, zdobyli Betel i osiedlili się w tej ziemi. Kiedy państwo zostało podzielone na dwa królestwa Judę i Izrael Jeroboam, król Izraela, zbudował tu ołtarz dla złotego cielca, by lud nie chodzi) do Świątyni w Jerozolimie. Spotkalo się to z potępieniem ze strony proroków. Kiedy Izraelici zostali wygnani do Babilonu, w Betel osiedlili się Asyryjczycy. Później, po powrocie, zamieszkali tu także niektórzy z wygnańców.
Rdz 28,10-22; Sdz 1,22-26; 20,18; 1 Krl 12,26-30; 2 Krl 2; 17,28; Ne 11,31
(material pochodzi z programu Theophilos)
Betel
Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy
-
- Posty: 1123
- Rejestracja: 28 cze 2006, 5:56
- Lokalizacja: Gdańsk
Pod panowaniem Jeroboama Betel, jedno z głównych miast królestwa północnego, niegdyś znane jako miejsce objawień prawdziwego Boga, stało się znanym ośrodkiem fałszywego kultu.
Próbując powstrzymać swych poddanych od chodzenia do świątyni w Jerozolimie, Jeroboam wzniósł złote cielce i jednego umieścił w Dan, na pn. krańcu nowo powstałego królestwa izraelskiego, a drugiego właśnie w Betel, na jego pd. krańcu (1K1 12:27-29).
Betel, gdzie wybudowano „dom wyżyn” i ołtarz, gdzie obchodzono wymyślone święta i gdzie urzędowali kapłani spoza plemienia Lewiego, stało się symbolem rażącego odstępstwa od czystego wielbienia (1K1 12:31-33).
Jehowa Bóg nie zwlekał z wyrażeniem swej dezaprobaty - posłał do Betel „męża prawdziwego Boga” i za jego pośrednictwem ogłosił wyrok przeciwko ołtarzowi używanemu do kultu cielca.
Rozpadniecie się tego ołtarza było znakiem, że słowa proroka na pewno się spełnią. Jednak „mąż prawdziwego Boga” po odejściu z Betel dał się zwieść tamtejszemu staremu prorokowi;
postąpił zgodnie z orędziem rzekomo przekazanym przez anioła, choć sprzecznym z wyraźnymi rozkazami Boga. Miało to dla niego tragiczne następstwa. Zabity przez lwa, został pochowany w Betel, w grobowcu owego starego proroka, który uznał to wszystko za świadectwo niezawodności słów Jehowy i poprosił, by jego również pochowano w tym samym grobowcu (1K1 13:1-32).
Judzki król Abijasz na jakiś czas odebrał królestwu północnemu Betel (i inne miasta) (2Kn 13:19, 20), ale jak się wydaje, powróciło ono pod kontrolę królestwa izraelskiego najpóźniej za panowania Baaszy, który próbował umocnić Ramę, leżącą jeszcze dalej na pd. niż Betel (1K1 15:17; 2Kn 16:1).
Król Jehu wyplenił potem z Izraela kult Baala, jednak złote cielce w Betel i Dan pozostały (2K1 10:28, 29).
Mimo iż w Betel dominował fałszywy kult, z Biblii wynika, że w czasach Eliasza i Elizeusza działała tam grupa proroków. Stamtąd też pochodzili chłopcy, którzy naśmiewali się z Elizeusza, co na skutek wyroku Bożego wielu z nich przypłaciło życiem (2K1 2:1-3, 23, 24).
Próbując powstrzymać swych poddanych od chodzenia do świątyni w Jerozolimie, Jeroboam wzniósł złote cielce i jednego umieścił w Dan, na pn. krańcu nowo powstałego królestwa izraelskiego, a drugiego właśnie w Betel, na jego pd. krańcu (1K1 12:27-29).
Betel, gdzie wybudowano „dom wyżyn” i ołtarz, gdzie obchodzono wymyślone święta i gdzie urzędowali kapłani spoza plemienia Lewiego, stało się symbolem rażącego odstępstwa od czystego wielbienia (1K1 12:31-33).
Jehowa Bóg nie zwlekał z wyrażeniem swej dezaprobaty - posłał do Betel „męża prawdziwego Boga” i za jego pośrednictwem ogłosił wyrok przeciwko ołtarzowi używanemu do kultu cielca.
Rozpadniecie się tego ołtarza było znakiem, że słowa proroka na pewno się spełnią. Jednak „mąż prawdziwego Boga” po odejściu z Betel dał się zwieść tamtejszemu staremu prorokowi;
postąpił zgodnie z orędziem rzekomo przekazanym przez anioła, choć sprzecznym z wyraźnymi rozkazami Boga. Miało to dla niego tragiczne następstwa. Zabity przez lwa, został pochowany w Betel, w grobowcu owego starego proroka, który uznał to wszystko za świadectwo niezawodności słów Jehowy i poprosił, by jego również pochowano w tym samym grobowcu (1K1 13:1-32).
Judzki król Abijasz na jakiś czas odebrał królestwu północnemu Betel (i inne miasta) (2Kn 13:19, 20), ale jak się wydaje, powróciło ono pod kontrolę królestwa izraelskiego najpóźniej za panowania Baaszy, który próbował umocnić Ramę, leżącą jeszcze dalej na pd. niż Betel (1K1 15:17; 2Kn 16:1).
Król Jehu wyplenił potem z Izraela kult Baala, jednak złote cielce w Betel i Dan pozostały (2K1 10:28, 29).
Mimo iż w Betel dominował fałszywy kult, z Biblii wynika, że w czasach Eliasza i Elizeusza działała tam grupa proroków. Stamtąd też pochodzili chłopcy, którzy naśmiewali się z Elizeusza, co na skutek wyroku Bożego wielu z nich przypłaciło życiem (2K1 2:1-3, 23, 24).
"Jako żyje Jehowa, będę mówił to, co powie mój Bóg"