O największym Przykazaniu

Znaczenia poszczególnych terminów biblijnych, takich jak: anioł, duch, chrzest, nawrócenie

Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy

Awatar użytkownika
tropiciel
Posty: 4957
Rejestracja: 11 kwie 2013, 17:39

O największym Przykazaniu

Post autor: tropiciel »

Gdyby ktoś chciał ująć całą naukę Jezusa, by wyrazić ja w jednym słowie, to niewątpliwie słowem tym byłaby miłość. Ona bowiem jest kwintesencją tego wszystkiego co głosił i nauczał. W niej też streszcza się całe Prawo Boże. Miłość do Boga nade wszystko i do bliźnich obejmuje wszystkie Przykazania Boże ( Rzym. 13 : 9 ). Apostoł Jan napisał, że " miłość do Boga polega na tym, że się przestrzega Przykazań Jego " - 1 Jana 5 : 3. Taka " miłość ( gr. agape ) płynąca z czystego serca i z dobrego sumienia, i z wiary nieobłudnej " - ( 1 Tym. 1 : 5 ) trzyma człowieka z dala od wszelkiego zła i łączy z dobrem ( Rzym 12 : 9 ). Pałając tą miłością - wypełnia się Prawo ( Rzym. 12 : 8 ).
Miłość taka płynącą szczerze z niepodzielnego serca miała i ma zawsze szczególną wartość dla Boga, który jej słusznie oczekuje jako kochający Ojciec, troszczący się o wszystkie dzieci swoje ( Dz. Ap. 14 : 16 - 17 ). Szczególnie jednak interesuje się tymi, którzy pragną postępować w sposób właściwy, a Jego oczy przepatrują całą ziemię ( Zach. 4 : 10 ) w poszukiwaniu ich. Dlatego Przykazanie miłości ma dla Niego wyjątkowe znaczenie. Nie jest to Przykazanie dotyczące bezimiennego Boga lub jakiegoś tam Boga, którego imię jest nieistotne. Bóg Najwyższy objawia ok. 7 000 razy w Biblii Imię swoje JEHOWÁH ( akcent na ostatnie A ) w tym 7 razy w samych Przykazaniach Dekalogu i nie jest to bynajmniej ani kwestią przypadku, ani kwestią języka hebrajskiego. Bóg wyraźnie chce być znany pod tym Imieniem, które jest w Biblii wielokrotnie określone jako wyjątkowo święte. Imię bowiem wyraża w języku hebrajskim Tego, który je nosi, a Ten, który je nosi jest Bogiem Wszechmocnym, Najwyższym. ( Ps. 83 : 19 ) i Najświętszym. Jezus nigdy nie był Bogiem Najwyższym ( Łuk. 1 : 32 ). JEHOWAH jako Najwyższy może być tylko jeden. To właśnie wyraża hebrajskie słowo ’eḥāḏ - co znaczy jeden, pojedynczy, absolutnie jeden występujące w słynnym credo Izraela : שְׁמַע יִשְׂרָאֵל יְהֹוָה אֱלֹהֵינוּ יְהֹוָה אֶחָד ( hebr. Szəma‘ Yiśrā’êl YEHOWÁH ’Elōhênū YEHOWÁH ’eḥāḏ ).

Słowo to wyklucza wszelki dualizm czy trynitaryzm, bowiem doskonały Byt nie może być podzielony w jakikolwiek sposób, gdyż wtedy byłoby dwóch Bogów, a to jest sprzeczność logiczna. Gdyby było dwóch musieliby się czymś od siebie różnić, a więc jeden z nich musiałby tym samym nie posiadać czegoś co posiada drugi i tym samym nie byłby Absolutem. Wywodzenie więc Syna z esencji Ojca Niebiańskiego jest ewidentnym błędem, gdyż Jezus musiałby być tak samo niezrodzony i odwieczny jak Ojciec, tymczasem z Biblii wynika wyraźnie, że jest zrodzony w określonym czasie ( Ps. 2 : 7 ; Dz.Ap. 13 : 33; Hebr. 1 : 5 ). Syn nie może być też ścisłym odwzorowaniem samej Jego istności ( substancji ), ponieważ pomijając już, że jest to niemożliwe będąc sprzeczne samo w sobie, jedynie Ojciec jest Nieśmiertelny sam z siebie, bo jest Źródłem wszelkiego życia ( 1 Tym. 6 : 16 ; Ps. 36 : 10 ). Wszelka więc teologia homoousios ( współistotności ) lub homoioousios ( odwzorowanej, dokładnej takiej samej istności ) jest ewidentnym błędem logicznym, a przede wszystkim doktryną sprzeczną ze Słowem Bożym.

Ponadto hebrajskie słowo „ ’eḥāḏ ” - nie jest swoim własnym zaprzeczeniem, a bez wątpienia byłoby czymś takim, gdyby oznaczało mnogość. Idea mnogości wywodzi się z rzeczownika zbiorowego, a nie ze słowa jeden (hebr. ’eḥāḏ ). Np. „Abraham był jeden ( ’eḥāḏ ) ”- Ezechiela 33 : 24. Nie był potrójny ( hebr. hamszullasz - Koh.4 : 12), ani trójcą osób w nim.Podobnie pośrednik miedzy Bogiem a ludźmi - Jezus Chrystus jest jeden ( 1 Tym. 2 : 5 ), a dopatrywanie się w Jezusie wielości pomimo oczywistej jedności byłoby ewidentnym nonsensem.
Twierdzenie więc, że ’eḥāḏ oznacza ideę mnogości w jedności jest absurdem. Słowo ’eḥāḏ występuje około 650 razy w Biblii Hebrajskiej i nigdy nie oznacza mnogości. Zawsze znaczy jeden, a nie dwa lub więcej !
Jako liczebnik może czasem określać rzeczownik złożony jak np, grono, plemię. Warto jednak zauważyć, że ideę mnogości niesie ze sobą rzeczownik, a nie słowo ’eḥāḏ . Poza tym z kontekstu widać wyraźnie, że wielość nie równa się jeden.Można oczywiście wbrew wszelkiej logice i prawom językowym nazywać jedność wielością, ale podobnie np. nazywając orła sarną nie zmieni się faktu, że orzeł pozostanie orłem, a sarna - sarną.
Jedyny Bóg Wszechmocny utożsamiany z Ojcem - ( Malachiasza 1 : 6; 2 : 10 ) - jest niezmienny - ( Malachiasza 3 : 6 ) i jest zawsze odróżniony od Mesjasza ( gr. Chrystusa ) - por.: Jana 17:3 ; 20:17 ; Dz.Ap.4 : 10 ; 1 Kor.8 : 6 ; Gal.1 : 1 ; Efezjan 4 : 5 - 6 ; Filipian 1 : 2 ; Kolosan 1 : 2; 2 Piotra 1 : 2 ; Apokalipsa 5 : 13 ; 19 : 6 - 7. Mesjasz nigdy nie jest w Biblii nazwany Bogiem Wszechmocnym ( hebr. El Szaddaj ; gr. Pantokrator ).
Nie ma więc żadnej podstawy w Biblii, by widzieć wielość w Bogu. Wszelka spekulacja trynitarna ( hebr. szillusz ) jest niebiblijna i całkowicie sprzeczna z podstawowym credo Izraela wyznawanym przez Jezusa ( hebr. Jehoszuę ), który uważał, że JEHOWÁH ( czyt. JEHOUÁH ) Bóg jest ’eḥāḏ czyli jeden, pojedynczy - Mr. 12 : 29 por. 5 Moj. 6 : 4.

Pomimo tego prostego i jednoznacznego credo Izraela trynitarni mąciciele i zwodziciele próbują zaciemnić biblijny tekst 5 Moj. 6 : 4 powtórzony przez Jezusa w Ewangelii Marka 12 : 29 przez użycie słowa " jest " w innym miejscu niż na to wskazuje hebrajski tekst i konstrukcja gramatyczna. Tłumaczą to brakiem tego słowa w tekście hebrajskim i koniecznością jego wstawienia w tłumaczeniach na inne języki. Np. New Revised Standard Version podaje cztery możliwości tłumaczenia tego wersetu ( tłumacze stosują tu niebiblijne imię Yahweh, które nie występuje w żadnym manuskrypcie hebrajskim ) :

1. Yahweh [ is ] our God, Yahweh alone - t.zn. : Jahwe [ jest ] naszym Bogiem, sam Jahwe
2. Yahweh our God [ is ] one Yahweh - t.zn. : Jahwe nasa Bóg [ jest ] jednym Jahwe
3. Yahweh our God, Yahweh ( is ) one - tzn. : Jahwe nasz Bóg, Jahwe [ jest ] jeden
4. Yahweh [ is ] our God, Yahweh [ is ] one - tzn. : Jahwe [ jest ] naszym Bogiem, Jahwe [ jest ] jedyny

The King James version z 1611 r. oraz The Revised Version przyjmują opcję drugą. Dokładna analiza tych czterech możliwości ukazuje niedokładności w tłumaczeniu, brak znajomości składni hebrajskiej oraz greckiej i stąd nienaturalne próby translacji. Opcja pierwsza bowiem wypacza sens słów z 5 Moj. 6 : 4 powtórzonych w Mr. 12 : 29, gdyż takie ujecie ukazywałoby co najwyżej, że sam Jahwe jest Bogiem.Opcja czwarta byłaby podobna do pierwszej, gdyż według niej jedynie Jahwe jest Bogiem. Opcja trzecia jak też i druga zamieszcza słowo " jest " w innym miejscu niż w tekście greckim, ponieważ tłumaczenie dosłowne kolidowałoby ze składnią angielską. [ gr. Ἄκουε, Ἰσραήλ, Kύριος ὁ θεὸς ἡμῶν Kύριος εἷς ἐστιν ].
Podobnie wadliwie oddają 5 Moj. 6 : 4 tłumacze Biblii Tysiąclecia. według nich tekst ten powinien brzmieć : " Słuchaj Izraelu, Jahwe jest naszym Bogiem - Jahwe jedyny. " Ale takie tlumaczenie nie uwzględnia podstawowego znaczenia hebrajskiego słowa ’eḥāḏ , które podobnie jak grecki odpowiednik [i]εἷς [/i] znaczy nie tylko jedyny, ale przede wszystkim - jeden, pojedynczy. Gdyby chodziło tu wyłącznie o to, że JEHOWAH jest jedyny, to w tekście użyto by innego określenia. Tym słowem jest יָחִיד ( hebr. yāḥîḏ ), którego odpowiednikiem jest greckie słowo μόνος ( gr. monos ) - por. Jana 5 : 44. Słowo hebrajskie yāḥîḏ ( tzn. jedyny )występujące w Pismach Hebrajskich np. w Przyp. 4 : 3, Ps. 25 : 16, Ps. 35 : 17 czasami używane jest jako synonim słowa בַּד (hebr. bad ), t.zn. tylko, wyłącznie, jedynie, jak to zostało użyte w Neh. 9 : 6, gdzie podkreślono, że Ten, który uczynił niebiosa i niebiosa niebios, tylko On jest JEHOWAH. Septuaginta ( LXX ) oddaje ów fragment אַתָּה הוּא יְהֹוָה לְבַדֶּךָ אַתָּה עָשִׂיתָ אֶת הַשָּׁמַיִם שְׁמֵי הַשָּׁמַיִם poprzez : Σὺ εἶ αὐτὸς Kύριος μόνος Σὺ ἐποίησας τὸν οὐρανὸν καὶ τὸν οὐρανὸν τοῦ οὐρανοῦ ( 2 Ezdr. 19 : 6 - LXX ma inna numerację ). Wg. Biblii Tysiaclecia II wyd. : " Ty, Jahwe, jesteś jedyny, Ty uczyniłeś niebiosa, niebiosa, niebios…"; Według Biblii Nieświeskiej Szymona Budnego : " Tyś iest sam Jehowo, tyś uczynił niebiosa y niebiosa niebiesie "; według Biblii Warszawskiej - " Ty jedynie jesteś Panem ! Ty stworzyłeś niebiosa, niebiosa niebios … "

Podobne znaczenie można zauważyć w Ewangelii według Marka 12 : 32, gdzie opisano ustosunkowanie się uczonego w Piśmie do wypowiedzi Jezusa jakie jest najważniejsze Przykazanie. Powołanie się przy tym na 5 Moj. 6 : 4 oraz 5 Moj. 4 : 35 dowodzi, że ów uczony aprobował pogląd Jezusa, który był oczywisty dla wszystkich Izraelitów. Zacytowane przez tego uczonego słowa z 5 Moj. 4 : 35 יְהֹוָה הוּא הָאֱלֹהִים אֵין עוֹד מִלְּבַדּוֹ ( hebr. YEHOWÁH Hu hā’Elōhîm ayin ‘ōḏ milḇaddō ) w Mar. 12 : 32 świadczą, że JEHOWAH - On Bogiem i nie ma więcej innego oprócz Niego ! Nie ma co do tego żadnych wątpliwości, że nie ma drugiego Boga o takim Imieniu.
Warto tu szczególnie podkreślić, że powołanie się na 5 Moj. 6 : 4 oraz 5 Moj. 4 : 35 w wypowiedzi zanotowanej w Ewangelii według Marka 12 : 32 świadczy, że inne znaczenie ma słowo jeden, a inne jedyny, choć oba można odnieść do Wszechmocnego Boga objawiającego się jako JEHOWAH. Jest On bowiem jedyny w tym sensie, że nie ma innego oprócz Niego. Ale jest On również jeden, gdyż jest niepodzielny, pojedynczy. Wyklucza to bycie dwójcą, a również i trójcą.
Tekst grecki Ewangelii według Marka 12 : 32 jest zgodny z tekstami hebrajskimi : καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ γραμματεύς, Καλῶς, διδάσκαλε, ἐπ’ ἀληθείας εἶπες ὅτι εἷς ἐστιν καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν αὐτοῦ - według Biblii Tysiąclecia : " Rzekł Mu uczony w Piśmie : Bardzo dobrze Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. "

Nie ulega więc żadnej wątpliwości, że JEHOWAH Wszechmocny Bóg jest Jeden, na co wskazuje wyraźnie zestawienie tekstu hebrajskiego 5 Moj. 6 : 4 z tekstem greckim Mr. 12 : 29. Porównanie obu tekstów pomaga właściwie rozumieć sens zawartych tam słów. Ale również teksty te wraz z Mr. 12: 32 oraz 5 Moj. 4 : 35 wskazują, że JEHOWAH jest jedyny, i że nie ma innego oprócz Niego. On jest Najwyższy ( Ps. 9 : 1 - 3; Ps. 83 : 19 ), natomiast Jezus jest synem Najwyższego ( Łuk. 1 : 32, 35). Sam Jezus wielokrotnie o tym zaświadczył - Jana 5 : 43 - 44; Mt. 16 : 16 - 17, Jana 5 : 20; 16 : 27; 17 : 23.
Po zmartwychwstaniu Jezus powiedział wprost : " Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego. " - Jana 20 : 17. Jezus ma więc nad sobą Boga. Kim jest zatem Ojciec i Bóg Jezusa ?

W liście do Hebrajczyków 1 : 5 można przeczytać - " Któremu to z aniołów kiedykolwiek rzekł [ Bóg ] : " Synem moim jesteś, jam cię dziś zrodził " ? " ( według Biblii Poznańskiej ). Apostoł cytuje Psalm 2 : 7 w którym napisano : " Chcę [wam ] oznajmić dekret Jahwe. Jahwe rzekł do mnie : " Tyś moim synem, Ja dziś zrodziłem ciebie "." ( według Biblii Poznańskiej ). [ podobne tłumaczenie Biblii Tysiąclecia II wydanie ].
W tym samym liście w innym miejscu w 2 : 10 - 13 czytamy : " Przystało bowiem Temu, dla którego jest wszystko i z powodu którego jest wszystko, by w celu doprowadzenia wielu synów do chwały uczynić Wodza ich wybawienia doskonałym przez cierpienia. Bowiem zarówno uświęcający, jak i uświęcani z Jednego są wszyscy i z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi, mówiąc : " Będę oznajmiał Twe imię swoim braciom; wpośród zboru będę Cię wysławiałpieśnią. ' I znowu : ' Będę w Nim pokładał ufność.' I znowu : ' Otom ja i dzieci, które dał mi Bóg ' . "
Werset Hebr. 2 : 12 jest cytatem z Psalmu 22 : 23. Aby wiedzieć o kogo tu chodzi warto przytoczyć Ps. 22 : 23 - 24 wprost z tekstu hebrajskiego. W dokładnym tłumaczeniu brzmi to : " Będę oznajmiał Twe imię swoim braciom; wpośród zboru będę Cię wysławiał. Bojący się Jehowy wysławiajcie Go, całe potomstwo Jakuba wychwalajcie Go i lękajcie się Go, całe potomstwo Izraela ! " Natomiast Hebr. 2 : 13 został m.in. zaczerpnięty z proroctwa Izajasza 8 : 18, gdzie zostało powiedziane : " Otom ja i dzieci, które dał mi JEHOWAH " ( według tekstu hebrajskiego ). Nie ulega więc żadnej wątpliwości, że Jezus jest ukochanym synem Jehowy Boga Wszechmocnego, jedynego i jednego zarazem, gdyż wszelka dwoistość lub troistość w Nim, a więc tym samym trójca jest niemożliwa. Świadczą o tym wyraźnie wypowiedzi Jezusa oraz jego uczniów, a co najważniejsze - świadczą o tym słowa samego Boga.
JEHOWAH Zastępów dokonuje naprawdę zdumiewających dzieł ( Psalm 72 : 18 ). Jest w tym zresztą niezrównany ( Łuk. 18 : 19 ). jak też powiada Psalm 89 : 7 - " któż bowiem na obłokach będzie porównany do Jehowy i podobny Jehowie pośród Synów Bożych ? " Podobnie księga Izajasza 46 : 5 mówi : " Komu podobnym Mnie i równym uczynicie i do kogo Mnie porównacie, abyśmy byli sobie podobni ? " Odpowiedź jest oczywista.

Natomiast przywileje Jego pierworodnego Syna wynikają nie z racji urodzenia, lecz doskonałego posłuszeństwa ( Jana 6 : 38; Hebr. 5 : 8; Filipian 2 : 8 - 11 ). i jest to jednocześnie jednoznacznym zaprzeczeniem wszelkich tez sugerujących wyjątkowo nadrzędne przywileje Syna z racji samego urodzenia ( Hebr. 1 : 6 ). Bezinteresowna miłość do Ojca będąca wzorem dla wszystkich jego naśladowców, którą wykazał całym swym życiem jest najlepszym dowodem, że w pełni zasługuje na wyjątkowa pozycję wśród wszystkich innych istot obdarzonych życiem przez Boga. Stąd tez otrzymał od Boga imię, które jest ponad wszelkie imię ( Filipian 2 : 9 - 11; Obj. 19 : 12 ). Od Boga otrzymał władzę stając się Królem królów i Panem panów ( Dan. 7 : 13 - 14; Obj. 17 : 14; 19 : 16 ). Przez Boga również został wyniesiony do godności arcykapłana ( Hebr. 5 : 5, 4 ). Wierni zaś słudzy mieli oczekiwać jego przybycia w chwale wraz se wszystkimi aniołami ( Mt. 25 : 13 ). W stosownej chwili mieli powiedzieć : " Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Jehowy " - ( Mt. 23 : 39; Ps. 118 : 26; Hebr. 7 : 7 ).
Gdy zas Jezus zaprowadzi porządek i ład na całej Ziemi, a ludzie zostaną uwolnieni od wszelkiego skażenia i zła i będą mogli cieszyć się rajskimi warunkami i doskonałym życiem, to wtedy Jezus z powrotem odda władzę królewską Bogu, co będzie świadczyło o tym, że w pełni wykonał powierzone mu przez Ojca zadanie - 1 Kor. 15 : 24 - 28.

Pomimo tych wszystkich zgromadzonych tu dowodów świadczących wyraźnie o tym, że JEHOWAH jest jedynym prawdziwym Bogiem ( Jana 17 : 3; 20 : 17 ). oraz że jest wyłącznie jeden ( 5 Moj. 6 : 4; Mr 12 : 29 ) trynitarni zwodziciele próbują w jeszcze inny sposób manipulować ludźmi. Otóż, wysuwają argument, że słowo ’eḥāḏ niekoniecznie musi oznaczać jedną rzecz lub osobę, gdyż np. pierwszy człowiek i jego żona mieli stać się jednym ( hebr. ’eḥāḏ ) cialem ( 1 Moj. 2 : 24; Mr. 10 : 8 ), a z kolei faraon choć miał dwa sny, to według wyjaśnienia Józefa był to jeden ( hebr. ’eḥāḏ ) sen ( 1 Moj. 41 : 25 ). świadczyłoby to ich zdaniem, że również w odniesieniu do Jehowy słowo ’eḥāḏ nie musi oznaczać, że On jest jeden.
Ale tego typu manipulacje bardzo łatwo można zdemaskować, jeśli dokładnie przeczyta się kontekst. I tak np. w przypadku pierwszych ludzi nie powiedziano, że są jednym ciałem, lecz że będą, staną się jednym ciałem. Nie oznacza więc to, że słowo ’eḥāḏ, które zawsze znaczy - jeden pojedynczy, nagle zaczęło znaczyć coś innego. Cały zaś kontekst przy uwzględnieniu wszystkich fragmentów w Biblii mówiących o małżeństwie wskazuje, że zamierzeniem Boga jest, by małżonkowie byli połączeni silną więzią jedności. W tym tylko znaczeniu stanowią jedno ciało i nikt przy zdrowych zmysłach nie traktuje tego inaczej.
Podobnie sprawa wygląda ze snem faraona. Kontekst opisujący całą historię wskazuje, że były dwa sny, ale miały to samo znaczenie. W tym tylko sensie był to jeden sen. Słowo ’eḥāḏ dotyczy więc tego co niepodzielne, co nie jest rozdwojone. Np. 1 Moj. 11 : 1 mówi, że kiedyś cała ziemia miała jeden ( hebr. ’eḥāḏ ) język, a z kolei 1 Moj. 27 : 38 mówi, że Izaak miał jedno ( hebr. ’eḥāḏ ) błogosławieństwo ( 1 Moj. 27 : 38 ). Nie mogło być podzielone.
Również doskonały Bóg Wszechmocny jest niepodzielny. Gdyby bowiem był podzielny, to niestety nie byłby Bogiem. A skoro jest niepodzielny, toteż powinniśmy miłować Go sercem niepodzielnym. Bóg nie jest rozdwojony, ani roz-trojony i takie też winno być serce nasze. Wyraźnie wskazuje na to hebrajskie słowo שָלֵם ( szālêm ) użyte w 1 Kron. 28 : 9 w odniesieniu do serca jakiego oczekuje Bóg, które tłumaczy się jako niepodzielne, całe, zupełne, doskonałe, poddane, pokojowe.
Przeciwieństwem tego jest serce rozdwojone, nieszczere, obłudne, które nie podoba się Bogu, bo jest po prostu złe ( Psalm 12 : 2; Psalm 119 : 113 ). Wszelki nawet przejaw dwoistości jest dla Niego ohydą, stąd Dawid prosił Jehowę " zjednocz ( albo inaczej : scal ) moje serce, aby się bało imienia Twego " ( Psalm 86 : 12 ). A więc nierozdwojone serce, którego oczekuje JEHOWAH jest też pewnego rodzaju argumentem, że jest On jeden, pojedynczy.

Trynitarni zwodziciele bazując najwyraźniej na nieznajomości języka hebrajskiego przez większość ludzi powołują się nieraz na 1 Moj. 19 : 24, gdzie powiedziano, że " JEHOWAH spuścił deszcz na Sodomę i na Gomorę siarki i ognia od Jehowy z niebios. " Werset ten ich zdaniem świadczy o istnieniu Dwóch o tym samym imieniu. Ale przy bliższych analizach Biblii okazuje się, że są to specyficzne powtórzenia imion dla podkreślenia czegoś szczególnego w języku hebrajskim. W przeciwnym wypadku należałoby uznać, iż jest np. dwóch Salomonów, o czym świadczy 1 Król. 8 : 1, gdzie użyto podobnego powtórzenia imienia króla izraelskiego. Podobne powtórzenia można spotkać m.in. w Oz. 1 : 6 - 7; Zach. 10 : 12.

Jezus ( herb. Jeszua ) pochodzacy z pokolenia Judy ( Hebr. 7 : 14 ) potomek Dawida ( Rzym. 1 : 3 ) nie mógł wyznawać innego poglądu. Miał taki sam pogląd w tych sprawach jak wszyscy jego rodacy. Tak też i apostoł Paweł w 1 liście do Koryntian 8 : 6 napisał : " lecz dla nas - jeden ( gr. εἷς = hebr. eḥāḏ ) Bóg - Ojciec, z którego wszystko, i my dla Niego, i jeden ( gr. εἷς = hebr. eḥāḏ ) Pan, Jezus Chrystus, przez którego i my przez Niego. " Jak więc Jezus jest jeden i nie jest w nim możliwa żadna troistość, tak samo i Bóg jest jeden i nie jest żadną trójcą.

JEHOWAH - Ojciec Jezusa ( hebr. Jeszuy ) jest Źródłem życia co wiąże się też ze znaczeniem Jego imienia. Nawet Jezus zawdzięcza Jemu życie, lecz Ojciec nie zawdzięcza swego życia nikomu ( Jana 5 : 26 ). Stąd też godzien jest wszelkiej czci i chwały. W Apokalipsie 19 : 1, 4 - 7 na tronie zasiada Bóg, któremu wszyscy wołają Alleluja po hebrajsku - Hallelu-Jah co znaczy wysławiajcie Jah ( skrócona forma imienia Bożego ). Baranek Boży czyli Jezus ( Jana 1 : 29 ) jest przed tronem, na którym zasiada JEHOWAH - por. Ap. 5 : 1 - 7. W tłumaczeniu hebrajskim Apokalipsy 4 : 11 aramejskiej rewizji Peszitty dokonanej przez Filoxenosa z Mabbug w roku 508, a następnie przez Tomasza z Harkel w 616 r. werset ten brzmi :
רָאוּי אתָּה יְהוָֹה אֱלֹהֵינוּ הַקָדוֹשׁ לְקַבֵּל כּבוֹד ויקָר וּגְבוּרָה כִּי אַתָּה בָּרָאתָ הַכֹּל וּבִגְלַל רְצוֹנְךָ הָיוּ וְנִבְרְאוּ

: " Godzien jesteś JEHOWAH Boże nasz Święty przyjąć chwałę i szacunek, i moc, gdyż Ty stworzyłeś wszystko i z powodu woli twej zaistniało i zostało stworzone. "

Jak więc widać miłość do Boga jest według Biblii nierozerwalnie związana z Jego świętym imieniem oraz z jego jednością i jedynością. Ale Jego imię wyraża coś znacznie więcej. Wyraża bowiem nie tylko to, że jest Źródłem wszelkiego życia ( Psalm 36 : 10 ), oświecenia i wszelkiego dobra ( Jak . 1 : 17 ), ale jakim jest Bogiem. A On jest kochającym ludzi Bogiem ( Jana 3 : 16 - 17; 1 Jana 4 : 8 - 11 ), pełnym mądrości ( Przyp. 2 : 6; Jak. 3 : 17 ), sprawiedliwości ( 5 Moj. 32 : 4 ) i mocy ( Iz. 40 : 26; Rzym. 1 : 20 ). W tym wyraża się Jego doskonałość. Wszelkie przymioty Boże opisuje Biblia, więc jeśli ktoś chce poznać Boga, musi bardzo dobrze i dokładnie poznać Słowo Boże i musi je wprowadzać w czyn.

Jeśli więc ktoś pomija Imię Boga Najwyższego, który objawia je w Dekalogu na samym wstępie, to pierwsze Przykazanie spośród Dziesięciorga przestaje mieć jakikolwiek sens. Tym samym ktoś taki zaprzecza Słowu Bożemu i popada w błędny pogląd według którego to wszystko jedno jak Boga się nazwie, bo są to ludzkie określenia i może On mieć wiele imion. Inni twierdzą z kolei, że imię jest nieistotne, gdyż Bóg jako Istota Najwyższa - może być tylko jeden.

Otóż, co wynika z logiki - choć Bóg jako Istota Najwyższa, jako Absolut może być faktycznie tylko jeden, to nie jest wszystko jedno jak jest nazwany, ponieważ imię w kulturze hebrajskiej wyraża coś istotnego - tego kto je nosi. W dodatku Imię Boga - JEHOWAH - znane jako Szem ha-meforasz ( tzn. Imię wyjaśnione - por. Ezdr. 4 : 18, Neh. 8 : 8 - co tłumaczono też jako " Imię czytane według swoich liter " ) i oznaczające Imię własne Boga, wiążące się z Jego obecnością ( hebr. שכינה - Szekina ) zapisywane Tetragramem nawet przez Tomasza z Akwinu było uznane za Imię właściwe Boga, gdyż tak właśnie jego Summa Theloogiae, vol II, cześć II, zagadnienie 13, 1.art. 11 je określa : proprium nomen est Tetragrammaton. Stąd profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego ks. Stanisław Łach w Appendices seu excursus do swego tłumaczenia Księgi Wyjścia napisał o Imieniu , że " nie jest wynalazkiem ludzi, ale jest darem danym Izraelitom przez objawienie. Objawiając zaś Izraelitom swe imię, dał im Bóg samego siebie, gdyż takie jest znaczenie semickie i biblijne imienia. Bo imię jest równoznaczne z osobą, która je nosi. Bóg dał poznać przez Mojżesza, że się zaangażuje w dzieje Izraela, i że zawiążą się specjalne relacje między Nim a Izraelitami. " ( Pallottinum 1964 r. str. 310 ).

Ale Żydzi od dawna dobrze o tym wiedzieli. Wybitny uczony żydowski Mojżesz ben Majmon w swym dziele pt. More ha-Newuchim tak napisał o Imieniu Bożym w rozdziale LXI : " Każde inne Imię Boga jest wyrazem pochodnym, jedynie Tetragram stanowi prawdziwe imię własne i tylko jako takie należy je traktować. " Dalej pisze : " Jedynym Imieniem zwanym Szem Hameforasz jest Tetragram ". Komentując 4 Moj. 6 : 23- 24 napisał zaś : " W Świątyni [ imię Boga jest wypowiadane ] tak jak się je pisze " . " Pokazano zatem, że Szem Hameforasz ( właściwym Imieniem Boga ) jest Tetragram oraz, że stanowi on jedyne Imię oznaczające wyłącznie Jego istotę. " Imię Boże wiąże się nierozerwalnie z אֶֽהְיֶ֖ה ( hebr. ’Ehyeh ) z Ex. 3 : 14, które zostało też użyte wcześniej w Ex. 3 : 12.
Słusznie zauważył unitarianin Jan Crell ( 1590 - 1633 ) wykładowca Akademii Rakowskiej w Liber de Deo et ejus attributis, Liber I, Cap. XI że, " Bóg na pytanie Mojżesza, co powinien odpowiedzieć Izraelitom pytającym, jakie jest imię tego Boga, od którego, jak twierdzi, został posłany, tak – jeśli przełożysz ten fragment z hebrajskiego – odpowiada: Będę, który Będę [łac. Ero qui Ero], i dodaje w wersie 13 i nast.: Tak powiesz synom Izraela: Będę posłał mnie do was. I dalej: Tak powiesz synom Izraela, Jehowa, Bóg Ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was: to jest moje imię na wieki, to jest moje zawołanie z pokolenia na pokolenie. " ( str. 92 ). Po czym nieco dalej tak wyjaśnia - " Będę, który Będę, nie oznacza nic innego, niż „rzeczywiście będę tym kim powiedziałem, że będę”; albo: „rzeczywiście okażę się tym, kim obiecałem się okazać”. Wyraz Będę bowiem użyty dwa razy, na dwa nieco odmienne sposoby, w tym samym wypowiedzeniu wprowadzany jest przez antanaklazę [antanaclasis], figurę i dosyć częstą, i wytworną: najpierw w odniesieniu do samego faktu, potem do prawa, czy raczej do zobowiązania. Bóg mianowicie wyjawia w tym imieniu przede wszystkim swoją wierność i stałość w dotrzymywaniu obietnic; jednocześnie jednak także władzę, przez którą wypełnia rzeczy obiecane, choćby skądinąd najtrudniejsze, i której nie może przeszkodzić żadna siła, jakkolwiek by się opierała. Ponieważ zaś tak wielka władza nie przynależy nikomu poza tym, który jest najwyższym panem i monarchą wszystkich rzeczy. " - Bibliotheca Fratrum Polonorum, Opera, T. IV, Irenopoli Post Annum Domini 1656 [ ed. Amsterdam 1665 ] str. 94

JEHOWAH jest Bogiem, który żywo interesuje się swym ludem. Do swoich sług mówi On : " kto was dotyka, dotyka źrenicy mojego oka " - Zach. 2 : 12. Okazuje swą troskliwość i czułość wszystkim, którzy służą Mu sercem niepodzielnym. Ze względu na nich gotów jest dokonać zdumiewających dzieł. Dzieje się tak dlatego, że są oni częścią Bożego planu, Bożego zamierzenia względem ludzkości. JEHOWAH - jest kochającym Ojcem zasługującym na najwyższy szacunek i cześć, i zasługującym na to by go miłować w stopniu najwyższym.

Najważniejsze Przykazanie na jakie powołał się Chrystus cytując 5 Moj. 6 : 4 - 5 gdzie nie jest wymieniony Bóg bezimienny, lecz w zapisie hebrajskim widnieje wyraźnie Święte Imię Boże mówi :
שְׁמַע יִשְׂרָאֵל יְהֹוָה אֱלֹהֵינוּ יְהֹוָה| אֶחָד: וְאָהַבְתָּ אֵת יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ בְּכָל לְבָבְךָ וּבְכָל נַפְשְׁךָ וּבְכָל מְאֹדֶךָ t.zn. " Słuchaj Izraelu, JEHOWAH Bóg nasz, JEHOWAH - jeden ! Kochaj tedy Jehowę Boga twego całym twoim sercem i całą duszą twoją, i całą mocą twoją ! " - por. Ewangelia Marka 12 : 29 - 30.

Gdyby JEHOWAH nie był jeden ( Mr. 12 : 29 ) i jedyny ( Mr. 12 : 32 ), to wówczas Przykazanie to byłoby niemożliwe do realizacji, bo serce danego człowieka nie mogłoby być jednolite, scalone, a przecież wszelki objaw dwoistości jest ohydą dla Boga. Dawid, którego modlitwy podobały się Bogu prosił : יַחֵד לְבָבִי לְיִרְאָה שְׁמֶךָ ( hebr. yaḥêḏ ləḇāḇî ləyir’āh szəmeḵā ) co znaczy : " zjednocz ( albo inaczej : scal ) moje serce, aby się bało imienia Twego " ( Ps. 86 : 12 ).
Serce było dla Hebrajczyków centrum człowieka stanowiącym o jego wartości. Z serca powstają myśli dobre ( Filip. 4 : 8 ) lub złe ( Mt. 15 : 19 ). Miłość ( hebr. אַהֲבָֽה - ’ahăḇāh ; gr. ἀγάπη - agapē ) jako owoc świętego ducha Bożego ( Gal. 5 : 22 ) jest nierozerwalnie związana z sercem - Rzym. 5 : 5 . Miłość jest najcenniejsza ( 1 Kor. 13 : 1 - 13 ). Dlatego serce w tym najważniejszym Przykazaniu jest wymienione na pierwszym miejscu.

Powstaje tu pytanie dlaczego w tym Przykazaniu wymieniono na drugim miejscu miłowanie Boga całą duszą, skoro wcześniej powiedziano o całym sercu stanowiącym centrum człowieka ? Otóż, aby to właściwie zrozumieć można posłużyć się następującym przykładem. W dawnych czasach zdarzało się, że ktoś popadał w tarapaty finansowe i chcąc spłacić długi sam zaprzedawał się w niewolę, gdy nie miał czym zapłacić. I chociaż taki człowiek mógł całą swą duszę poddać panu swemu, nie oznaczało to, że musiał oddać mu swoje serce. Wyszczególnienie więc duszy w tym Przykazaniu miało na celu uświadomienie ludziom jak ważna jest szczera miłość do Boga oraz oddanie całego siebie, całego swego życia Bogu, bo właśnie to wyraża słowo dusza ( hebr. ‏נֶפֶש‎ - nefesz; gr. ψυχή - psyche ).

W Ewangelii Marka 12 : 30 po duszy powiedziano następnie o ὅλης τῆς διανοίας . Dianoia ( gr. διάνοια ) będąca odpowiednikiem hebrajskiego słowa בִינָֽה - ḇînāh - to zdolność odróżniania dobra od zła oznaczająca usposobienie umysłu powiązane z sercem przez Ewangelistów Mateusza, Marka i Łukasza, dodatkowo wyodrębnione w cytowanym Przykazaniu z księgi Powtórzonego Prawa ( Mt. 22 : 37; Mr. 12 : 30; Łuk. 10 : 27 ). Dla Greków bowiem w jezyku których zostały sporządzone kopie Ewangelii zdolność myślenia była odróżniana od serca. Zachodzila więc potrzeba jej wyodrębnienia. Dla apostołów oraz ich uczniów tym który przysposobił do takiego usposobienia umysłu i takiej zdolności był Jezus ( 1 Jana 5 : 20 ) dzięki czemu można było jedynie poznać prawdziwego Boga ( Jana 14: 6; 17 : 3; Dz.Ap. 4 : 12 ). Jezus wyraźnie zwracał uwagę, że z serca mogą pochodzić myśli ( hebr. מַחְשְׁבוֹת - maḥszəḇōṯ ; gr. διαλογισμοὶ ) dobre lub złe ( por. Łuk. 6 : 45; Mr. 2 : 8; Mt. 15 : 19; Łuk. 9 : 47 ). Stąd tak istotne jest właściwe nastawienie serca, dzięki czemu ( używając greckiego nazewnictwa ) można i trzeba wielbić Boga całą dianoią ( hebr. biną ).

Spontaniczna, gorąca i płynąca z głębi serca miłość ujawnia jeszcze ostatni aspekt poruszony w najważniejszym Przykazaniu. Chodzi tu o możność, siłę, moc, obfitość wyrażoną przez hebrajskie słowo מְאֹד - meod, którego odpowiednikiem jest greckie ἰσχύος ( czyt. : ischyos ) t.zn. tężyzna, siła fizyczna ( poruszająca ), energia. Nie wystarczy więc odpowiedni stan serca, nie wystarczy oddanie. Potrzebne jest również działanie. JEHOWAH wart jest tego, by Go miłować ze wszystkich sił. Jaka powinna być ta miłość ( hebr. ’ahăḇāh ; gr. agapē ) opisuje 1 list apostoła Pawła do Koryntian 13 : 4 - 8. Taka miłość nigdy nie zgaśnie, jest niezłomna i pokonuje wszelkie przeszkody. Jest jak żar ognia i żadne przeszkody nie zdołają jej zgasić ( Pieśń pieśni 8 : 6 - 7 ). Wszystko przetrzyma, zwycięży i pozostanie na zawsze jako doskonała więź jedności.

Ale, aby zyskać taki stan serca trzeba je otworzyć na innych ludzi. Dlatego Przykazanie miłości do Boga jest powiązane z Przykazaniem miłości do bliźnich ( Mr. 12 : 31 ; 3 Moj. 19 : 18, 34 ; Mt. 22 : 37 - 40 ). Wspaniały wzór do naśladowania dał nam Jezus, który w sposób niezrównany uczył jak przejawiać miłość do bliźnich ( Łuk. 10 : 29 - 37 ), w tym do swych duchowych braci ( Jana 13 : 34 - 35; 15 : 12 - 13; 1 Jana 3 : 16 - 18; 4 : 20 ). Tylko wtedy taka miłość jest aktywna i żywa ( 1 Jana 3 : 18 ). Nie ma nic wspólnego z bezprawiem, grzechem, lecz jest czysta i nienaganna w świętości ( 1 Tes. 3 : 12 - 13; 1 Jana 5 : 3 ). Kto wciąż trwa w takiej miłości, ten pozostaje w jedności z jedynym prawdziwym Bogiem ( gr. ὁ μόνος ἀληθινὸς θεὸς - czyt.: ho monos aléthinos Theos ), a Bóg pozostaje w jedności z nim ( 1 Jana 4 :16 ). Nie ma większego przykazania nad Przykazanie miłości.


_______________________________________________

EMET
Posty: 11235
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Re: O największym Przykazaniu

Post autor: EMET »

EMET:
Praktycznie w obszernym post 'tropiciela' mamy dokładnie wywiedzione, iż, jak i w sensie wypowiedzi z np. wg Marka 12:32b: <<Jeden jedyny Bóg prawdziwy i jedno Imię tylko do Niego się odnoszące: do tego jednego jedynego Boga prawdziwego>>.

Znakomitym tekstem jest też Zecharja 14:9, o czym mamy też np. w post --
http://biblia.webd.pl/forum/viewtopic.p ... ght=#28244
bardzo ciekawy i trafny komentarz katolickiego biblisty! ;-)

Polecam też: wg Jana 5:44c; 17:3; Judy 1:25.

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Awatar użytkownika
Listek
Posty: 7838
Rejestracja: 31 mar 2013, 21:25
Lokalizacja: Gdynia

Post autor: Listek »

tropiciel pisze:Najważniejsze Przykazanie na jakie powołał się Chrystus cytując 5 Moj. 6 : 4 - 5 gdzie nie jest wymieniony Bóg bezimienny, lecz w zapisie hebrajskim widnieje wyraźnie Święte Imię Boże mówi :
&#1513;&#1456;&#1473;&#1502;&#1463;&#1506; &#1497;&#1460;&#1513;&#1456;&#1474;&#1512;&#1464;&#1488;&#1461;&#1500; &#1497;&#1456;&#1492;&#1465;&#1493;&#1464;&#1492; &#1488;&#1457;&#1500;&#1465;&#1492;&#1461;&#1497;&#1504;&#1493;&#1468; &#1497;&#1456;&#1492;&#1465;&#1493;&#1464;&#1492;| &#1488;&#1462;&#1495;&#1464;&#1491;: &#1493;&#1456;&#1488;&#1464;&#1492;&#1463;&#1489;&#1456;&#1514;&#1464;&#1468; &#1488;&#1461;&#1514; &#1497;&#1456;&#1492;&#1465;&#1493;&#1464;&#1492; &#1488;&#1457;&#1500;&#1465;&#1492;&#1462;&#1497;&#1498;&#1464; &#1489;&#1456;&#1468;&#1499;&#1464;&#1500; &#1500;&#1456;&#1489;&#1464;&#1489;&#1456;&#1498;&#1464; &#1493;&#1468;&#1489;&#1456;&#1499;&#1464;&#1500; &#1504;&#1463;&#1508;&#1456;&#1513;&#1456;&#1473;&#1498;&#1464; &#1493;&#1468;&#1489;&#1456;&#1499;&#1464;&#1500; &#1502;&#1456;&#1488;&#1465;&#1491;&#1462;&#1498;&#1464; t.zn. " Słuchaj Izraelu, JEHOWAH Bóg nasz, JEHOWAH - jeden ! Kochaj tedy Jehowę Boga twego całym twoim sercem i całą duszą twoją, i całą mocą twoją ! " - por. Ewangelia Marka 12 : 29 - 30.

Podążajmy za Chrystusem Jezusem, który okazał się wzorem posłuszeństwa względem Niebiańskiego Ojca,naszego Boga Jehovah.

tropiciel pisze: Miłość do Boga nade wszystko i do bliźnich obejmuje wszystkie Przykazania Boże ( Rzym. 13 : 9 )
HalleluJah!!!

Pozdrawiam
Twa sprawiedliwość to wieczna sprawiedliwość, a Tora Twoja jest prawdą Ps.119,142
"I będzie ci jako znak na ręce twojej i jako przypomnienie między oczyma twoimi, aby prawo Boga było zawsze w ustach twoich." Wj 13:9

RM
Posty: 3679
Rejestracja: 20 mar 2012, 20:37

Post autor: RM »

Tropiciel pisze:To właśnie wyraża hebrajskie słowo &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; - co znaczy jeden, pojedynczy, absolutnie jeden występujące w słynnym credo Izraela : &#1513;&#1456;&#1473;&#1502;&#1463;&#1506; &#1497;&#1460;&#1513;&#1456;&#1474;&#1512;&#1464;&#1488;&#1461;&#1500; &#1497;&#1456;&#1492;&#1465;&#1493;&#1464;&#1492; &#1488;&#1457;&#1500;&#1465;&#1492;&#1461;&#1497;&#1504;&#1493;&#1468; &#1497;&#1456;&#1492;&#1465;&#1493;&#1464;&#1492; &#1488;&#1462;&#1495;&#1464;&#1491; ( hebr. Sz&#601;ma&#8216; Yiśr&#257;&#8217;&#234;l YEHOWÁH &#8217;El&#333;h&#234;n&#363; YEHOWÁH &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; ).
Drobne sprostowanie.
To słowo 'ehad' zostało także użyte w Rodz 2,24 i wskazuje na jedność dwóch osób. Więc to sformułowanie 'absolutnie jeden' jest naciągnięte jak guma w starych gatkach.

Awatar użytkownika
Listek
Posty: 7838
Rejestracja: 31 mar 2013, 21:25
Lokalizacja: Gdynia

Post autor: Listek »

tropiciel pisze:Jezus ( herb. Jeszua ) pochodzacy z pokolenia Judy ( Hebr. 7 : 14 ) potomek Dawida ( Rzym. 1 : 3 ) nie mógł wyznawać innego poglądu. Miał taki sam pogląd w tych sprawach jak wszyscy jego rodacy. Tak też i apostoł Paweł w 1 liście do Koryntian 8 : 6 napisał : " lecz dla nas - jeden ( gr. &#949;&#7991;&#962; = hebr. e&#7717;&#257;&#7695; ) Bóg - Ojciec, z którego wszystko, i my dla Niego, i jeden ( gr. &#949;&#7991;&#962; = hebr. e&#7717;&#257;&#7695; ) Pan, Jezus Chrystus, przez którego i my przez Niego. " Jak więc Jezus jest jeden i nie jest w nim możliwa żadna troistość, tak samo i Bóg jest jeden i nie jest żadną trójcą.

Mk 12:32 "A uczony w Piśmie powiedział [ do Jezusa]:
Dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, że jest tylko Jeden [Bóg] i że nie ma innego prócz Niego."



Pozdrawiam
Ostatnio zmieniony 17 mar 2015, 21:34 przez Listek, łącznie zmieniany 1 raz.
Twa sprawiedliwość to wieczna sprawiedliwość, a Tora Twoja jest prawdą Ps.119,142
"I będzie ci jako znak na ręce twojej i jako przypomnienie między oczyma twoimi, aby prawo Boga było zawsze w ustach twoich." Wj 13:9

EMET
Posty: 11235
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

RM pisze:
Tropiciel pisze:To właśnie wyraża hebrajskie słowo &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; - co znaczy jeden, pojedynczy, absolutnie jeden występujące w słynnym credo Izraela : &#1513;&#1456;&#1473;&#1502;&#1463;&#1506; &#1497;&#1460;&#1513;&#1456;&#1474;&#1512;&#1464;&#1488;&#1461;&#1500; &#1497;&#1456;&#1492;&#1465;&#1493;&#1464;&#1492; &#1488;&#1457;&#1500;&#1465;&#1492;&#1461;&#1497;&#1504;&#1493;&#1468; &#1497;&#1456;&#1492;&#1465;&#1493;&#1464;&#1492; &#1488;&#1462;&#1495;&#1464;&#1491; ( hebr. Sz&#601;ma&#8216; Yiśr&#257;&#8217;&#234;l YEHOWÁH &#8217;El&#333;h&#234;n&#363; YEHOWÁH &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; ).
Drobne sprostowanie.
To słowo 'ehad' zostało także użyte w Rodz 2,24 i wskazuje na jedność dwóch osób. Więc to sformułowanie 'absolutnie jeden' jest naciągnięte jak guma w starych gatkach.
EMET:
Czy zatem: Adam był w ciele Ewy, Ewa była w ciele Adama, czy też tworzyli jakiś "jeden organizm" typu: Adamo-Ewa?

Może napiszesz nam, o jakiego rodzaju jedność tutaj chodziło?
Wszak już Jezus to objaśnił w wg Mateusza 19:4-6, gdzie mamy bardziej koncepcję tak ściśle zespoleni, nie zaś, że dosłownie literalnie w jednym ciele - jak u braci syjamskich - mieścił się i Adam, i jego żona Ewa.

Zatem: proszę nam napisać, jak faktycznie rozumieć owe " 'echadh " z Bereszith 2:24...?

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Awatar użytkownika
tropiciel
Posty: 4957
Rejestracja: 11 kwie 2013, 17:39

Post autor: tropiciel »

RM
Drobne sprostowanie.
To słowo 'ehad' zostało także użyte w Rodz 2,24 i wskazuje na jedność dwóch osób. Więc to sformułowanie 'absolutnie jeden' jest naciągnięte jak guma w starych gatkach.
to co piszesz, to nie jest sprostowanie, tylko wykrzywienie znaczenia hebrajskiego słowa. Gdybyś przeczytał artkuł doskladnie, to miałbyś tam gotową odpowiedź. Wniosek wypływa stad jeden, że artykuł jeśli w ogóle czytałeś, to byle jak.

Dla ciebie wszkże powtórzę specjalnie to co napisalem wcześniej :

Pomimo tych wszystkich zgromadzonych tu dowodów świadczących wyraźnie o tym, że JEHOWAH jest jedynym prawdziwym Bogiem ( Jana 17 : 3; 20 : 17 ) oraz że jest wyłącznie jeden ( 5 Moj. 6 : 4; Mr 12 : 29 ) trynitarni zwodziciele próbują w jeszcze inny sposób manipulować ludźmi. Otóż, wysuwają argument, że słowo &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; niekoniecznie musi oznaczać jedną rzecz lub osobę, gdyż np. pierwszy człowiek i jego żona mieli stać się jednym ( hebr. &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; ) ciałem ( 1 Moj. 2 : 24; Mr. 10 : 8 ), a z kolei faraon choć miał dwa sny, to według wyjaśnienia Józefa był to jeden ( hebr. &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; ) sen ( 1 Moj. 41 : 25 ). Świadczyłoby to ich zdaniem, że również w odniesieniu do Jehowy słowo &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; nie musi oznaczać, że On jest jeden.

Ale tego typu manipulacje bardzo łatwo można zdemaskować, jeśli dokładnie przeczyta się kontekst. I tak np. w przypadku pierwszych ludzi nie powiedziano, że jednym ciałem, lecz że będą, staną się jednym ciałem. Nie oznacza więc to, że słowo &#8217;e&#7717;&#257;&#7695;, które zawsze znaczy - jeden pojedynczy, nagle zaczęło znaczyć coś innego. Cały zaś kontekst przy uwzględnieniu wszystkich fragmentów w Biblii mówiących o małżeństwie wskazuje, że zamierzeniem Boga jest, by małżonkowie byli połączeni silną więzią jedności. W tym tylko znaczeniu stanowią jedno ciało i nikt przy zdrowych zmysłach nie traktuje tego inaczej.

Podobnie sprawa wygląda ze snem faraona. Kontekst opisujący całą historię wskazuje, że były dwa sny, ale miały to samo znaczenie. W tym tylko sensie był to jeden sen. Słowo &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; dotyczy więc tego co niepodzielne, co nie jest rozdwojone. Np. 1 Moj. 11 : 1 mówi, że kiedyś cała ziemia miała jeden ( hebr. &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; ) język, a z kolei 1 Moj. 27 : 38 mówi, że Izaak miał jedno ( hebr. &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; ) błogosławieństwo ( 1 Moj. 27 : 38 ). Nie mogło być podzielone.
Również doskonały Bóg Wszechmocny jest niepodzielny. Gdyby bowiem był podzielny, to niestety nie byłby Bogiem.

Ponadto hebrajskie słowo &#8222; &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; &#8221; - nie jest swoim własnym zaprzeczeniem, a bez wątpienia byłoby czymś takim, gdyby oznaczało mnogość. Idea mnogości wywodzi się z rzeczownika zbiorowego, a nie ze słowa jeden (hebr. &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; ). Np. &#8222;Abraham był jeden ( &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; ) &#8221;- Ezechiela 33 : 24. Nie był potrójny ( hebr. hamszullasz - Koh.4 : 12), ani trójcą osób w nim.Podobnie pośrednik miedzy Bogiem a ludźmi - Jezus Chrystus jest jeden ( 1 Tym. 2 : 5 ), a dopatrywanie się w Jezusie wielości pomimo oczywistej jedności byłoby ewidentnym nonsensem.

Twierdzenie więc, że &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; oznacza ideę mnogości w jedności jest absurdem. Słowo &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; występuje około 650 razy w Biblii Hebrajskiej i nigdy nie oznacza mnogości. Zawsze znaczy jeden, a nie dwa lub więcej !
Jako liczebnik może czasem określać rzeczownik złożony jak np. grono, plemię. Warto jednak zauważyć, że ideę mnogości niesie ze sobą rzeczownik, a nie słowo &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; . Poza tym z kontekstu widać wyraźnie, że wielość nie równa się jeden. Można oczywiście wbrew wszelkiej logice i prawom językowym nazywać jedność wielością, ale podobnie np. nazywając orła sarną nie zmieni się faktu, że orzeł pozostanie orłem, a sarna - sarną.

Jedyny Bóg Wszechmocny utożsamiany z Ojcem - ( Malachiasza 1 : 6; 2 : 10 ) - jest niezmienny - ( Malachiasza 3 : 6 ) i jest zawsze odróżniony od Mesjasza ( gr. Chrystusa ) - por.: Jana 17:3 ; 20:17 ; Dz.Ap.4 : 10 ; 1 Kor.8 : 6 ; Gal.1 : 1 ; Efezjan 4 : 5 - 6 ; Filipian 1 : 2 ; Kolosan 1 : 2; 2 Piotra 1 : 2 ; Apokalipsa 5 : 13 ; 19 : 6 - 7. Mesjasz nigdy nie jest w Biblii nazwany Bogiem Wszechmocnym ( hebr. El Szaddaj ; gr. Pantokrator ).
Nie ma więc żadnej podstawy w Biblii, by widzieć wielość w Bogu. Wszelka spekulacja trynitarna ( hebr. szillusz ) jest niebiblijna i całkowicie sprzeczna z podstawowym credo Izraela wyznawanym przez Jezusa ( hebr. Jehoszuę ), który uważał, że JEHOWÁH ( czyt. JEHOUÁH ) Bóg jest &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; czyli jeden, pojedynczy - Mr. 12 : 29 por. 5 Moj. 6 : 4.



_____________________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

RM
Posty: 3679
Rejestracja: 20 mar 2012, 20:37

Post autor: RM »

Tropiciel, Emet

Zanim ludzie zbłądzili, tz. w 2 pierwszych rozdziałach Gen, słowo 'ehad' zostało użyte 3 razy. W żadnym z owych miejsc nie zostało użyte w znaczeniu ściśle oznaczającym 'jeden', wyłącznie jeden.
Rodz. 1,5;
I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień pierwszy.
Jak wiemy dni opisanych w pierwszym rozdziale jest siedem. Zatem 'ehad' tutaj użyte nie wskazuje na wyłączność i odrębność tego pierwszego dnia. Przetłumaczenie więc w tym fragmencie 'ehad' jako pierwszy jest dla mnie poprawne. Co innego, gdyby ów pierwszy dzień był jedyny i nie było żadnego innego, ale dni było siedem, a ten wskazany w wersecie był po prostu pierwszy.
Rodz. 1,9;
Potem rzekł Bóg: Niech się zbiorą wody spod nieba na jedno miejsce
Tutaj użycie słowa 'ehad' wskazuje na zebranie wody w całość, skupienie jej w jedno zlewisko. Czy woda znalazła się ściśle w jednym miejscu? Stworzyła absolutnie jeden punkt skupienia? Nie, bo już w 2 rozdz. czytamy o rzekach, które płynęły. Zatem tutaj użycie 'ehad' wskazuje na zebranie czegoś w całość, skupienie ze stanu rozproszenia (np. ze stanu pary). Więc użycie w tym wersecie 'ehad' nie wskazuje na znaczenie "wyłącznie jeden' 'absolutnie jeden'.
Rodz 2,24:
Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym ciałem
Tutaj użycie słowa 'ehad' wskazuje na tworzenie jedności z dwóch różnych elementów. Mężczyzna i kobieta łączą się ze sobą tak ściśle,ze tworzą jedność. Ale przecież nie są jednością w ścisłym sensie, ponieważ zawsze mężczyzna i kobieta pozostają dwiema odrębnymi istotami. Zatem o małżeństwie możemy mówić jako o jedności w sensie ich autonomii, niepowtarzalności, całości, ale nie jako o ścisłej jedności, tak jak sugerują Unitarianie sens znaczenia słowa 'ehad'

To są trzy fragmenty w których słowo 'ehad' zostało użyte w znaczeniu pierwotnym, na początku, czyli zanim ludzie zbłądzili. Uważam, ze w żadnym ze wskazanych fragmentów, słowo 'ehad' nie jest użyte w znaczeniu ściśle jeden, wyłącznie jeden, niepowtarzalnie jeden. Jeśli dopuścić założenie, ze pierwsze użycie słowa definiuje jego znaczenie, to można uznać, że 'ehad' jest liczebnikiem, od którego tworzone są różne pochodne znaczeniowe np. jedność, jednorodność, jednoznaczność, itp.
Kolejne użycia słowa 'ehad' w Biblii następują po zbłądzeniu, więc w okolicznościach, kiedy myślenie ludzi uległo wypaczeniu, odkształceniu od pierwotnego porządku rzeczy. Nie wiemy jakiego słowa użył Jezus mówiąc o swojej jedności z Ojcem. "Oryginalne" Ewangelie są w j. greckim. Niemniej bardzo prawdopodobne jest, że posłużył się także słowem 'ehad'.
To tyle, co miałem do napisania.

Awatar użytkownika
tropiciel
Posty: 4957
Rejestracja: 11 kwie 2013, 17:39

Post autor: tropiciel »

RM
Zanim ludzie zbłądzili, tz. w 2 pierwszych rozdziałach Gen, słowo 'ehad' zostało użyte 3 razy. W żadnym z owych miejsc nie zostało użyte w znaczeniu ściśle oznaczającym 'jeden', wyłącznie jeden.
Widać niewielkie masz pojęcie o hebrajszczyźnie. Pierwszy według kolejności to &#1512;&#1460;&#1488;&#1513;&#1473;&#1493;&#1465;&#1503; - riszon, a nie &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; - które zawsze znaczyło - jeden pojedynczy. Takie znaczenia podają wszystkie słowniki i leksykony.
Rodz. 1,5;
I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień pierwszy.
Jak wiemy dni opisanych w pierwszym rozdziale jest siedem. Zatem 'ehad' tutaj użyte nie wskazuje na wyłączność i odrębność tego pierwszego dnia. Przetłumaczenie więc w tym fragmencie 'ehad' jako pierwszy jest dla mnie poprawne. Co innego, gdyby ów pierwszy dzień był jedyny i nie było żadnego innego, ale dni było siedem, a ten wskazany w wersecie był po prostu pierwszy.


jak ktoś chce to może to tak tłumaczyć ze względu na język polski, który nieco się różni od hebrajskiego. Ale nie wszyscy tak tłumaczą np.: Wycliffe tłumaczy to tak : " And the eventide and the morrowtide was made, one day " . Young tłumaczy również " and there is an evening, and there is a morning &#8212; day one. " ( a więc nie first day ). Podobnie tłumaczy Vocatio : " I był wieczór i był poranek, dzień jeden. " Tak samo tłumaczy Izaal Cylkow : " I był wieczór i był poranek - dzień jeden. " Tak samo tłumaczy Sacha Pecaric : " I był wieczór i był poranek - dzień jeden. " - Tora Pardes Lauder.

Gdyby nawet przyjąć, że &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; w tym miejscu w języku polskim można przetłumaczyć na pierwszy - to z tego nijak nie wynika, że w tej jedynce mieści się trzy.
Rodz. 1,9;
Potem rzekł Bóg: Niech się zbiorą wody spod nieba na jedno miejsce
Tutaj użycie słowa 'ehad' wskazuje na zebranie wody w całość, skupienie jej w jedno zlewisko. Czy woda znalazła się ściśle w jednym miejscu? Stworzyła absolutnie jeden punkt skupienia? Nie, bo już w 2 rozdz. czytamy o rzekach, które płynęły. Zatem tutaj użycie 'ehad' wskazuje na zebranie czegoś w całość, skupienie ze stanu rozproszenia (np. ze stanu pary). Więc użycie w tym wersecie 'ehad' nie wskazuje na znaczenie "wyłącznie jeden' 'absolutnie jeden'.
Miejsce nie przesądza o tym, że była jedna woda , albo że płynęła jedna rzeka. Mylisz podstawowe funkcje gramatyczne !
Rodz 2,24:
Dlatego opuści mąż ojca swego i matkę swoją i złączy się z żoną swoją, i staną się jednym ciałem
Tutaj użycie słowa 'ehad' wskazuje na tworzenie jedności z dwóch różnych elementów. Mężczyzna i kobieta łączą się ze sobą tak ściśle,ze tworzą jedność. Ale przecież nie są jednością w ścisłym sensie, ponieważ zawsze mężczyzna i kobieta pozostają dwiema odrębnymi istotami. Zatem o małżeństwie możemy mówić jako o jedności w sensie ich autonomii, niepowtarzalności, całości, ale nie jako o ścisłej jedności, tak jak sugerują Unitarianie sens znaczenia słowa 'ehad'
Nie było żadnego Adamo-Ewy ! Nie było literalnego ciała w stylu braci syjamskich obejmującego Adama i Ewę ! Słowo &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; nie wskazuje, że stali się hybrydą.
To są trzy fragmenty w których słowo 'ehad' zostało użyte w znaczeniu pierwotnym, na początku, czyli zanim ludzie zbłądzili. Uważam, ze w żadnym ze wskazanych fragmentów, słowo 'ehad' nie jest użyte w znaczeniu ściśle jeden, wyłącznie jeden, niepowtarzalnie jeden. Jeśli dopuścić założenie, ze pierwsze użycie słowa definiuje jego znaczenie, to można uznać, że 'ehad' jest liczebnikiem, od którego tworzone są różne pochodne znaczeniowe np. jedność, jednorodność, jednoznaczność, itp.
jeśli znasz lepiej hebrajski od rodowitych Żydów, to proponuję z tymi rewelacjami się udać na Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie.
Kolejne użycia słowa 'ehad' w Biblii następują po zbłądzeniu, więc w okolicznościach, kiedy myślenie ludzi uległo wypaczeniu, odkształceniu od pierwotnego porządku rzeczy. Nie wiemy jakiego słowa użył Jezus mówiąc o swojej jedności z Ojcem. "Oryginalne" Ewangelie są w j. greckim. Niemniej bardzo prawdopodobne jest, że posłużył się także słowem 'ehad'.
To tyle, co miałem do napisania.
Jezus cytował 5 Mojżeszową 6 : 4 - 5 co widać dokladnie z tekstu Ewangelii Marka 12 : 29 - 30. Tym samym na pewno użył słowa &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; i z całą pewnością nie było to słowo szillusz ( trójca ).


____________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

EMET
Posty: 11235
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

EMET:
Tak sobie myślę: jaki jest cel tych rozważań odnośnie hebrajskiego wyrażenia &#8222;echad&#8221; - dokładniej: < `&#277;ch&#257;dh > &#8211; - &#1488;&#1462;&#1495;&#1464;&#1491;
Domniemywać należy, iż chodzi po prostu o to, żeby pomieścić możliwość taką, iż: &#8222;pisze wprawdzie &#8222;jeden&#8221;, lecz owo &#8222;jeden&#8221; mieści w sobie wielość, co wynika z analizy owego wyrażenia i śledzenie miejsc występowania w tekście Biblii Hebrajskiej&#8221;. Byłaby to tzw. 'ukryta myśl', iż: &#8222;w jedności może być wielość&#8221;, powiedzmy.
Jednak, co do Boga Biblii mamy setki wypowiedzi, które jawnym czynią to, co, jak czytamy: 'o Bogu wiedzieć należy' [por. Rzym 1:19]. Bowiem nawet przywoływaną już wypowiedź z wg Marka 12:32c: &#8222;On [Bóg JHVH z ww. 29, 30] jest Jeden i nie ma innego oprócz Niego.&#8221;. Także i tutaj ktoś próbowałby doszukiwać się tzw. 'ukrytych znaczeń', że &#8222;jednak w owym &#8222;Jeden&#8221; jest jednak pomieszczona... wielość: coś, jak w teologicznej definicji Trójcy: &#8222;Bóg jest Jeden, ale w Trzech Osobach&#8221; &#8221;...
Czy pełny tekst Biblii daje nam jawne to, iż &#8222;owe 'Jeden' to w istocie wielość [np. 3]&#8221;?

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Awatar użytkownika
tropiciel
Posty: 4957
Rejestracja: 11 kwie 2013, 17:39

Post autor: tropiciel »

EMET

odnośnie hebrajskiego wyrażenia &#1488;&#1462;&#1495;&#1464;&#1491; - &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; :

tu nie ma żadnych domniemywań ! Domniemywania to są u tych, którzy poprzez swoje teologie wypaczyli proste Słowo Boże !

Można oczywiście zmieniać sens hebrajskich słów jeśli ktoś ma taką fanatzję, co nie zmieni faktu, że słowa te mają określone znaczenie od tysięcy lat. Jeden pozostnie jednym, a wielość - wielością !



____________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

EMET
Posty: 11235
Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31

Post autor: EMET »

tropiciel pisze:EMET

odnośnie hebrajskiego wyrażenia &#1488;&#1462;&#1495;&#1464;&#1491; - &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; :

tu nie ma żadnych domniemywań ! Domniemywania to są u tych, którzy poprzez swoje teologie wypaczyli proste Słowo Boże !

Można oczywiście zmieniać sens hebrajskich słów jeśli ktoś ma taką fanatzję, co nie zmieni faktu, że słowa te mają określone znaczenie od tysięcy lat. Jeden pozostnie jednym, a wielość - wielością !
EMET:
Mamy taki pouczający [ ;-) ] tekst z Księgi Starego Przymierza: &#8222;A gdyby ktoś był w stanie przemóc jednego, dwaj razem mogą mu się przeciwstawić. A sznura potrójnego nie da się szybko przerwać.&#8221; &#8211; Qoheleth 4:12, PNŚ.
'Interlinia Vocatio' [Tom PISMA] tak oddaje ten werset: &#8222;I_jak_(zdoła)_zwyciężyć_go jeden [hebr.: < h&#257;`&#277;ch&#257;dh >; < h&#257; > - rodzajnik], gdy_dwóch [hebr.: < hăszsz(&#7498;)năj&#301;m >] powstanie przeciwko_niemu_(jednemu), i_sznur potrójny [hebr.: < hămsz&#365;ll&#257;sz >] nie w_pośpiechu się_przerwie.&#8221; - tłum. A. Horodecka i I. Golovanov, ed. 2009r. Czyli: mamy [jeden] &#8222;sznur&#8221;, lecz ów jest &#8222;potrójny&#8221;; wiadomo, w czym rzecz z ową 'potrójnością'. Mamy więc w tekście: < `&#277;ch&#257;dh > /z rodzajnikiem/, mamy liczebnik < sz&#7498;năj&#301;m > [&#8222;dwa; dwóch; obaj; podwójnie&#8221; - 'Podręczny Słownik Briksa', Vocatio, ed. 1999r., str. 367], mamy też od rdzennej formy < sz&#257;lăsz >, na bazie rdzenia < sz l sz >, tutaj w koniugacji pual: &#8222;potrójny&#8221; ['Briks', str. 362, tamże].

Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.

Awatar użytkownika
tropiciel
Posty: 4957
Rejestracja: 11 kwie 2013, 17:39

Post autor: tropiciel »

EMET
Mamy taki pouczający [ ;-) ] tekst z Księgi Starego Przymierza: &#8222;A gdyby ktoś był w stanie przemóc jednego, dwaj razem mogą mu się przeciwstawić. A sznura potrójnego nie da się szybko przerwać.&#8221; &#8211; Qoheleth 4:12, PNŚ.
'Interlinia Vocatio' [Tom PISMA] tak oddaje ten werset: &#8222;I_jak_(zdoła)_zwyciężyć_go jeden [hebr.: < h&#257;`&#277;ch&#257;dh >; < h&#257; > - rodzajnik], gdy_dwóch [hebr.: < hăszsz(&#7498;)năj&#301;m >] powstanie przeciwko_niemu_(jednemu), i_sznur potrójny [hebr.: < hămsz&#365;ll&#257;sz >] nie w_pośpiechu się_przerwie.&#8221; - tłum. A. Horodecka i I. Golovanov, ed. 2009r. Czyli: mamy [jeden] &#8222;sznur&#8221;, lecz ów jest &#8222;potrójny&#8221;; wiadomo, w czym rzecz z ową 'potrójnością'. Mamy więc w tekście: < `&#277;ch&#257;dh > /z rodzajnikiem/, mamy liczebnik < sz&#7498;năj&#301;m > [&#8222;dwa; dwóch; obaj; podwójnie&#8221; - 'Podręczny Słownik Briksa', Vocatio, ed. 1999r., str. 367], mamy też od rdzennej formy < sz&#257;lăsz >, na bazie rdzenia < sz l sz >, tutaj w koniugacji pual: &#8222;potrójny&#8221; ['Briks', str. 362, tamże].
Jedno jest pewne, że gdyby Jezus chciał powiedzieć, że Bóg jest trójcą, to nie powołałby się na 5 Mojż. 6 : 4 gdzie zostało użyte słowo &#1488;&#1462;&#1495;&#1464;&#1491; - &#8217;e&#7717;&#257;&#7695;, które znaczy jeden, pojedynczy. Skoro JEHOWAH Bóg jest &#8217;e&#7717;&#257;&#7695; wszelkie spekulacje trynitarne są bezpodstawne.

_____________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

Awatar użytkownika
Listek
Posty: 7838
Rejestracja: 31 mar 2013, 21:25
Lokalizacja: Gdynia

Post autor: Listek »

Istotą nauczania i dzieła Chrystusa Jezusa jest nowe stworzenie kształtujące się we wnętrzu wierzącego człowieka.
Wieczna Tora w połączeniu z Duchem Bożym umożliwia powstanie nowego stworzenia,które ma nowe serce i Ducha Bożego
Nowe stworzenie Boże staje się posłuszne Bogu na wzór Mesjasza, Syna Bożego, posłusznego Ojcu we wszystkim ,a który nigdy nie chciał ,tak jak Szatan, być równy Bogu Jehovah.


(9) I taką nową pieśń śpiewają:
Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią twoją [ludzi] z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, (10) i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi.
Apokalipsa 5


Pozdrawiam
Twa sprawiedliwość to wieczna sprawiedliwość, a Tora Twoja jest prawdą Ps.119,142
"I będzie ci jako znak na ręce twojej i jako przypomnienie między oczyma twoimi, aby prawo Boga było zawsze w ustach twoich." Wj 13:9

Awatar użytkownika
tropiciel
Posty: 4957
Rejestracja: 11 kwie 2013, 17:39

Post autor: tropiciel »

Listek

Niestety tego nie jest w stanie zrozumieć ogromna większość ludzi, ktora odczytuje Słowo Boże według litery. Apostoł Paweł w liście do 1 Koryntian 2 : 13 - 14 napisał :

"Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać " .

_______________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

ODPOWIEDZ

Wróć do „Pojęcia”