Prawda Objawiona

[nike]

Nie czytałeś kontekstu, żeby się dowiedzieć dlaczego WSZECHMOGĄCY BÓG w taki sposób karał wybrany swój lud?
A wiec warto wpierw przeczytać, żeby zrozumieć dlaczego tak a nie inaczej w tym wypadku BÓG postąpił.
A nie poniżać BOGA WSZECHMOGĄCEGO za swoją NIEWIEDZĘ.

Co to ma do rzeczy, czy było to za karę czy np. dla podkreślenia, żeby wiedzieli, że to ja jestem Pan.
Istotne jest, że Biblia wskazuje, iż Bóg może być żródłem nieprawości, chociaż wprost tak tego nie nazywa.
Nawet w NT. jest mowa o Bożym zatwardzaniu, niezależnie od ludzkich zabiegów i woli.

Jak to co to ma do rzeczy? Jesteś KŁAMCĄ bo zarzucasz BOGU nieprawość, a nie dowiadujesz się z jakiej przyczyny BÓG jch karał.

[wybrana]

wybrana napisała/
Ten, którego miał usłyszeć Mojżesz powiedział- Jestem, który jestem. To określenie, nie określa Boga, bo tak mógł się również mianowac niegodziwiec- pan tego świata, który chciał zniewolic ród Izraelski. Posługiwał się symbolami szatanskimi.

NIE, POWIEDZIAŁ:------ אהיה אשר אהיה- co znaczy BĘDĘ KTÓRY BĘDĘ---a więc hebrajskie ahia aszer ahia ahia to będę, a nie "JESTEM" .

No i wszystko wyjaśniłas. Slowo - będę - dużo wyjaśnia. Nie wiem czy wiesz, że Bóg nie będzie, ale jest istniejący od zawsze.

[RN]

Jak to co to ma do rzeczy? Jesteś KŁAMCĄ bo zarzucasz BOGU nieprawość, a nie dowiadujesz się z jakiej przyczyny BÓG jch karał.

To jest własnie objaw frustracji, wynikający z bycia niewolnicą

[radek]

Mądrze jest zakochiwać się w każdej informacji i nie lekceważyć, żadnej wiedzy

Mat 5:18 EIB "Zapewniam was bowiem: Dopóki trwać będzie niebo i ziemia, ważna będzie każda jota i każda kreska Prawa — aż wszystko się dokona."

A ci, którzy umiejętnie słuchają Ducha będą z własnej woli krzewicielami życia, ponieważ będą znali rzeczywiste i godne trwałości rzeczy, które od początku Bóg powierzył ludziom, lecz ludzie o nich nie pamiętali

Mat 13:52 EIB "Wówczas Jezus powiedział: Dlatego każdy znawca Prawa, który stał się uczniem Królestwa Niebios, przypomina gospodarza, który wyciąga ze swojego skarbca to, co nowe i stare."

Koran 2:2-5
To jest Księga - nie ma co do tego żadnej wątpliwości - droga prosta
dla bogobojnych;
Dla tych którzy wierzą w to co skryte, którzy odprawiają modlitwę i
rozdają z tego, w co ich zaopatrzyliśmy;
i dla tych, którzy wierzą w to, co tobie zesłaliśmy, i w to, co
zostało zesłane przed tobą; oni wierzą mocno w życie ostateczne.
Tacy są na drodze prostej, danej im od ich Pana, i oni będą
szczęśliwi.

[efroni]

Tetagram JHWH ustalono od czasów Mojżesza. Słowa tego tetagramu,czyli słowa skierowane do Mojżesza, nie potwierdzają, ja jestem Bogiem - najwyższym, odwiecznym, jedynym. Ten, którego miał usłyszeć Mojżesz powiedział- Jestem, który jestem. To określenie, nie określa Boga, bo tak mógł się również mianowac niegodziwiec- pan tego świata, który chciał zniewolic ród Izraelski. Posługiwał się symbolami szatanskimi. Przymierze Boga z Izraelem nie było zawarte przez Mojżesza, bo ono już trwało prędzej. Wymyśl Zakonu Lewitow - był pokierowany żądza władzy i zniewolenia. Daleko mu było od wypełniania woli Bożej. Mamy teraz wzór takiego tworu jak KK, który pod pozorem wiary zniewolil złem świat.

Kolejne autorytarne stwierdzenie niczym nie potwierdzone, czyli kolejna porcja prawdy objawionej przez Twoje własne JA .
יהוה (jod, he, waw, he) Tak zapisywano Imię Boga w czasach Mojżesza i tak zapisuje się je po dziś dzień .
JHWH bądź JHVH to transliteracja świętych liter Imienia Boga dokonana przez tłumaczy tłumaczących Biblię Hebrajską na inne języki .
JHWH bądź JHVH to zbiór liter i sam w sobie nie zawiera żadnej treści , żadnej tajemnicy , żadnej nauki , żadnej wskazówki .
Tylko hebrajskie litery יהוה (jod, he, waw, he) zawierają w sobie głęboki, duchowy a zarazem tajemniczy , ukryty, przekaz .

Cytat:
Imię Boże יהוה (JHWH). Do dziś jest ono dla nas wielką tajemnicą, a dla biblistów nierozwiązaną zagadką. Jeśli coś objawia i mówi o Bogu, to jednocześnie jeszcze więcej skrywa i strzeże, jak największego sekretu.

Bóg objawił swe Imię Mojżeszowi na górze Synaj, a więc w najświętszym dla Biblii miejscu (którego rolę przejmie później Świątynia jerozolimska). Imię to było dla Hebrajczyków tak święte i wyjątkowe, że szybko tradycja biblijna wprowadziła ograniczenie, a potem zakaz jego wymawiania. Dlaczego? Bo samo jego wypowiedzenie było stanięciem w obecności Tego, który je nosił. Wymówienie świętego Imienia było przywołaniem Boga, wejściem z Nim w dialog. Kiedy wymawiasz, to stajesz w obecności, rozmawiasz, doświadczasz…

Z szacunku, bojaźni i świadomości tajemnicy, jaka przenika Imię Boże, Żydzi całkowicie zaprzestali jego używania. Jeszcze za czasów pierwszej świątyni (tej Salomonowej) mógł je wypowiedzieć arcykapłan, ale tylko raz w roku w święto Jom Kippur, gdy wchodził do Miejsca Najświętszego w świątyni. Potem i tę tradycję zarzucono, a restrykcja, co do używania Imienia trafiła do Dekalogu.

Cztery święte litery Imienia Bożego – zapisywane w tradycji hebrajskiej יהוה – określono z języka greckiego jako tetragram (gr. tetragrammaton – cztery litery) i z czasem zaczęto przypisywać im przeróżne mistyczne właściwości.

Ponieważ zapis biblijny nie stosował samogłosek, a Imię nie było używane, po jakimś czasie zanikła znajomość wymowy tego tetragramu. Żydzi odczytywali je na kilka różnych sposobów, stosując określenia zamienne, tak, by uniknąć kontaktu z tą mistyczną rzeczywistością i nie narazić się na gniew Boży: Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy (Wj 20,7). Najpopularniejszym „zamiennikiem” dla יהוה (JHWH ) było słowo Adonaj (hebr. Pan), ale w historii pojawiały się różne inne substytuty: Elohim (Bóg); szamajim (niebo); Elijon (najwyższy), Szaddaj (wszechmocny) itd. Dzisiejsi Żydzi, pielęgnując tradycję biblijną szczególnego szacunku wobec Imienia Bożego, zastępują je zwrotem HaSzem (dosł. To Imię…).

Także tradycja chrześcijańska przejęła tę formę pietyzmu. Poprzez tłumaczenie Septuaginty, gdzie tetragram oddawano greckim Kyrios (czyli Pan ), zwyczaj pomijania Imienia Bożego był podtrzymywany, o czym świadczy choćby Wulgata, której autor, św. Hieronim, konsekwentnie tłumaczył יהוה (JHWH) jako Dominus (Pan). Choć dla nas, chrześcijan, Imię Boże nie stanowi dziś tak silnego tabu, to jednak Benedykt XVI przypomniał tradycję o jego niewymawianiu, przynajmniej w obrębie liturgii. W książce „Jezus z Nazaretu” pisał m.in.:

"Z samej swej istoty Bóg jest tylko jeden. Dlatego nie może On wejść w świat bóstw jako jeden z wielu innych. Nie może mieć imienia pośród innych imion. Toteż odpowiedź Boga zawiera w sobie zarazem odmowę i zgodę. Bóg mówi o sobie po prostu: "Jestem, Który Jestem". On jest – nic więcej. Ta odpowiedź jest imieniem i nim nie jest. Dlatego było rzeczą zupełnie słuszną, że w Izraelu tego samookreślenia Boga, którego dopatrywano się w słowie "JHWH"(יהוה), nie wypowiadano i nie degradowano go do jednego spośród wielu imion bóstw."

Imięיהוה (JHWH) jest hebrajskim neologizmem (nowo utworzonym wyrazem), w związku z czym nawet Hebrajczycy nie rozumieli jego znaczenia. Etymologia biblijna (Wj 3,14) oraz naukowa łączą je z rdzeniem czasownika היה „być”, ale nie jest to żadna ze znanych form tego słowa. Wydaje się, że יהוה jest jakąś przedziwną zbitką jego trzech podstawowych postaci:

• היה– był
• הוה– jest
• יהיה– będzie

Pięknie wyrażałoby to prawdę o Bogu, który Jest, i który Był i który Przychodzi (Ap 1,4). Rzeczywiście tetragram יהוה (JHWH) mieści w sobie rdzeń czasownika „być” i tworzy z nim grę słów, lecz nie przypomina jakiejkolwiek regularnej formy tworzenia odmian hebrajskich, nie jest więc możliwe jego przetłumaczenie. Czy nie jest to czasem świadomy zamysł Boży, aby odsłaniając, jednocześnie zakryć swe Imię – podkreślając, że ostatecznie Bóg jest tajemnicą?

Jestem, który jestem

Pewną podpowiedź przynosi Księga Wyjścia w rozwinięciu tego imienia – Jestem, który jestem (hebr. ehje aszer ehje) – ale jest to wskazówka bardzo enigmatyczna. Znów niewiele wyjaśnia. Dlaczego? Otóż konstrukcja „Jestem, który jestem” zwana jest przez gramatyków idem per idem („to samo przez to samo”) i oznacza błędne koło definiowania, figurę polegającą na określaniu jakiegoś wyrażenia za pomocą tego samego wyrażenia, przysłowiowe „masło maślane”. Ehje aszer ehje można równie poprawnie przetłumaczyć: jestem, jaki jestem, jestem tym, kim jestem czy jestem, bo jestem.

I rzeczywiście, czytając stwierdzenie ehje aszer ehje w oryginale, bez obciążenia olbrzymią tradycją jego teologicznego objaśniania, wydaje się, że Bóg mówi: „Ja po prostu jestem, nie pytaj mnie o imię” lub „Jestem, kim jestem, co ci do tego” – tak, jak odpowiedział na to samo pytanie Jakubowi: Czemu pytasz mnie o Imię? (Rdz 32,30) czy Manoachowi: Dlaczego pytasz się o moje Imię: ono jest tajemnicze (Sdz 13,18).

Możliwe jest, że Bóg wcale nie objawia swego Imienia. Albo mówiąc ściślej, nie objawia takiego Imienia, jakiego spodziewał się Mojżesz – czyli imienia własnego typu Ra, Aszur, Baal, Asztarte, jakich dziesiątki w tamtej kulturze znano i przypisywano czczonym bóstwom. Owo „Jestem, który jestem” to odpowiedź wymijająca, konstrukcja stosowana na określenie czegoś, co z zasady jest nieokreślone i nie istnieje możliwość jego wyraźniejszego opisania. Przecież znać imię to w Biblii wniknąć w istotę rzeczy nazwanej, a nawet mieć nad nią jakąś władzę (Adam w raju nazywając zwierzęta, staje w pozycji króla stworzenia). Czy zatem można poznać Imię Boga, przeniknąć Jego istotę? (a tym samym wynosić się nad Niego ?- mój dopisek)

Smaczku dodaje fakt, że forma ehje nie jest formą czasu teraźniejszego, lecz przyszłego. Ehje aszer ehje literalnie oznacza więc „będę, który będę” – z tym, że trzeba od razu zaznaczyć, że czasy w biblijnym języku hebrajskim funkcjonują zupełnie inaczej niż we współczesnych gramatykach (są bardziej aspektem czasownika i mogą wskazywać różne fazy czynności). Nasze najbardziej rozpowszechnione tłumaczenie „Jestem, który jestem” to odzwierciedlenie dosłownego przekładu św. Hieronima w Wulgacie: ego sum qui sum. Septuaginta tłumaczyła jednak inaczej, podkreślając prawdę o odwiecznym istnieniu Boga: ego ejmi ho on „Ja jestem ten będący”. Żydzi i protestanci pozostają czasem przy dosłowności „Ja będę, który będę” (Cylkow, Biblia Gdańska).

Jestem, który działam

Nowe imię Boga – יהוה(JHWH) i אהיה אשר אהיה (Jestem, który jestem) – nie jest typowym imieniem, jednak coś objawia. Powtarzane z naciskiem „Jestem” w scenie objawienia imienia (Wj 3,12-15) wyraża zapewnienie o istnieniu – ale nie w sensie ontologicznym, istnienia Boga w ogóle, gdyż ateizm nie był problemem starożytności. Wówczas wszyscy wierzyli w jakichś bogów, a ludzie, którzy nie uznawali „Siły wyższej” uważani byli za głupich (zob. Ps 53,2; Mdr 13,1). Bóg więc swoim Imieniem nie tyle podkreśla swoje abstrakcyjne istnienie i nie polemizuje z ateistami(bo ich wtedy nie było - mój dopisek), ale wskazuje na to, że JEST przy człowieku: Ja jestem z tobą (Wj 3,12). Bóg JEST niezmienny w swym postępowaniu dla kolejnych pokoleń, jak był niezmienny w swym postępowaniu dla patriarchów. Prof. Augustyn Jankowski OSB z Tyńca lubił mówić, że ehje aszer ehje oznacza tak naprawdę „Jestem, który działam”, a prof. Alviero Nicacci OFM z Jerozolimy tłumaczył je jako „Ja będę, jaki byłem” (inwersja imperfectum), czyli, że Bóg będzie towarzyszył narodowi wybranemu i każdemu człowiekowi, tak jak towarzyszył Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.

Bóg, określając siebie jako „Jestem, który jestem” oraz „JHWH” nie tylko powtarza swe zapewnienie Jestem z tobą! (Wj 3,12). Czyni coś więcej. Wskazuje, że do Jego istoty należy obecność przy człowieku. Bóg Biblii ma Imię, które trudno nazwać imieniem w potocznym rozumieniu, ale jest nim w rozumieniu Hebrajczyków – wyraża istotę, najważniejszy przymiot: On jest obecny w życiu swoich wyznawców. To jest moje Imię i takim ma pozostać w pamięci wszystkich pokoleń! (Wj 3,15).
( Dr Marcin Majewski)

[radek]

Nie trudno domyślić się, że Aniołowie nie pytali Boga o imię, lecz czynią to, co mówi

Sdz 13:18 EIB "A Anioł PANA odpowiedział: Dlaczego to pytasz mnie o imię? Ono jest niepojęte."

Jr 42:5 EIB "Wtedy oświadczyli: Niech PAN będzie nam świadkiem, prawdziwym i wiernym, że postąpimy zgodnie z każdym Słowem, które przekaże ci dla nas PAN, twój Bóg."

Zgodnie z chronologią Bóg najpierw rozmawiał z Abrahamem, a później Mojżeszem. Z Abramem zawarł przymierze związane z błogosławieństwem imienia Abraham i Izaak. Bóg nie ma zwyczaju się powtarzać, zwłaszcza, że Mojżesz to jeden z dziedziców przymierza

Wj 20:4 EIB "Nie rzeźb sobie bóstw ani nie czyń żadnych wyobrażeń czegokolwiek, co jest wysoko na niebie albo nisko na ziemi, albo głęboko w wodzie."

Hebrajski zwyczaj o niewypowiadaniu imienia Bożego sugeruje oddanie się pod Jego dyspozycję. Z kolei Muzułmanie przy wypowiadaniu imienia Bożego dodają zazwyczaj frazę potwierdzającą czystość intencji wypowiedzi. Poprawne są obie drogi

[wybrana]

Nie trudno domyślić się, że Aniołowie nie pytali Boga o imię, lecz czynią to, co mówi

Sdz 13:18 EIB "A Anioł PANA odpowiedział: Dlaczego to pytasz mnie o imię? Ono jest niepojęte."

Jr 42:5 EIB "Wtedy oświadczyli: Niech PAN będzie nam świadkiem, prawdziwym i wiernym, że postąpimy zgodnie z każdym Słowem, które przekaże ci dla nas PAN, twój Bóg."

Zgodnie z chronologią Bóg najpierw rozmawiał z Abrahamem, a później Mojżeszem. Z Abramem zawarł przymierze związane z błogosławieństwem imienia Abraham i Izaak. Bóg nie ma zwyczaju się powtarzać, zwłaszcza, że Mojżesz to jeden z dziedziców przymierza

Wj 20:4 EIB "Nie rzeźb sobie bóstw ani nie czyń żadnych wyobrażeń czegokolwiek, co jest wysoko na niebie albo nisko na ziemi, albo głęboko w wodzie."

Hebrajski zwyczaj o niewypowiadaniu imienia Bożego sugeruje oddanie się pod Jego dyspozycję. Z kolei Muzułmanie przy wypowiadaniu imienia Bożego dodają zazwyczaj frazę potwierdzającą czystość intencji wypowiedzi. Poprawne są obie drogi

Masz rację Radku.
Jednak to nie upoważnia Muzułmanów do wypowiadania imienia.
Chrześcijanie wielbia Boga przez objawienie Boga w synu człowieczym - o imieniu Jezus

[Henryk]

Chrześcijanie wielbia Boga przez objawienie Boga w synu człowieczym - o imieniu Jezus

Czyli?
Twierdzisz, że Przedwieczny objawił się jako człowiek Jezus?

Dlaczego wyznawcy "trójcy" nie twierdzą, że Bóg objawił się jako duch święty?
Przecież to podobno taki sam Bóg jak Ojciec i Jezus.
Pomieszanie z poplątaniem- istny Babilon!

[wuka]

Chrześcijanie wielbia Boga przez objawienie Boga w synu człowieczym - o imieniu Jezus

Czyli?
Twierdzisz, że Przedwieczny objawił się jako człowiek Jezus?

Dlaczego wyznawcy "trójcy" nie twierdzą, że Bóg objawił się jako duch święty?
Przecież to podobno taki sam Bóg jak Ojciec i Jezus.
Pomieszanie z poplątaniem- istny Babilon!

Nie wiem co cię tak śmieszy. Sam jesteś, wraz ze swoimi głupawymi wpisami "śmiechu warty". A tym konkretnym wpisem tylko udowodniłeś, że nie masz bladego pojęcia ani o BOGU prawdziwym, ani o CHRYSTUSIE.
Trójca jest odwieczna, to prawda o wymiarze kosmicznym i nie mam tu na myśli katolickiej trójcy. Tobie jednak daleko do zrozumienia tych prawd, więc nawet nie ma co się wysilać.

[Henryk]

Trójca jest odwieczna, to prawda o wymiarze kosmicznym i [...]

Wymiar kosmiczny- masz rację!

Dużo zdrowia w Nowym Roku!

[wybrana]

Chrześcijanie wielbia Boga przez objawienie Boga w synu człowieczym - o imieniu Jezus

Czyli?
Twierdzisz, że Przedwieczny objawił się jako człowiek Jezus?

Tak, objawił nam siebie w swoim Synu Jezusie, po to by ludzie więcej nie wielbili żadnych Horusow, Zeusow, Molochów, Demiurga i inne diabły. Syn Boży Jezus dał prawdę, byśmy poznali Boga i tylko Boga imieniem Jezus -pragnęli wielbić.

[wuka]

Trójca jest odwieczna, to prawda o wymiarze kosmicznym i [...]

Wymiar kosmiczny- masz rację!

Dużo zdrowia w Nowym Roku!

Czyli nie wierzysz, że Bóg panuje nad całym Kosmosem? No tak, lokalny Bóg ma mały zasięg , mój jest Panem Wszechświata. I o czym tu z tobą gadać?

[Krystian]

Tak, objawił nam siebie w swoim Synu Jezusie, po to by ludzie więcej nie wielbili żadnych Horusow, Zeusow, Molochów, Demiurga i inne diabły. Syn Boży Jezus dał prawdę, byśmy poznali Boga i tylko Boga imieniem Jezus -pragnęli wielbić.
[/quote]

Kłamiesz wybrana
Pan Jezus powiedział, że ten jest moim bratem i siostrą, kto spełnia wolę mojego Ojca.
Pan Jezus modlił się do swojego Ojca i nam też to nakazał.
Powiedział do nas:
A wy tak się módlcie
Ojcze nasz, któryś jest w niebie
Gdzie indziej powiedział, że idzie do Ojca swojego i Ojca naszego

[wybrana]

Tak, objawił nam siebie w swoim Synu Jezusie, po to by ludzie więcej nie wielbili żadnych Horusow, Zeusow, Molochów, Demiurga i inne diabły. Syn Boży Jezus dał prawdę, byśmy poznali Boga i tylko Boga imieniem Jezus -pragnęli wielbić.

Kłamiesz wybrana
Pan Jezus powiedział, że ten jest moim bratem i siostrą, kto spełnia wolę mojego Ojca.
Pan Jezus modlił się do swojego Ojca i nam też to nakazał.
Powiedział do nas:
A wy tak się módlcie
Ojcze nasz, któryś jest w niebie
Gdzie indziej powiedział, że idzie do Ojca swojego i Ojca naszego

Krystian nie masz racji.Jezus na ziemi w ziemskim ciele był z ciała człowiekiem obdarzonym Duchem Bożym. W Niebie jest duchową jednością w Bogu.
E. Mateusza:
17:1
To powiedział Jezus, a podniósłszy oczy swoje ku niebu, rzekł: Ojcze! Nadeszła godzina; uwielbij Syna swego, aby Syn uwielbił ciebie;
17:2
Jak mu dałeś władzę nad wszelkim ciałem, aby dał żywot wieczny tym wszystkim, których mu dałeś.
17:3
A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś.
17:4
Ja cię uwielbiłem na ziemi; dokonałem dzieła, które mi zleciłeś, abym je wykonał;
17:5
A teraz Ty mnie uwielbij, Ojcze, u siebie samego tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim świat powstał.
17:6
Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego.
17:7
Teraz poznali, że wszystko, co mi dałeś, od ciebie pochodzi;
17:8
Albowiem dałem im słowa, które mi dałeś, i oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od ciebie wyszedłem, i uwierzyli, że mnie posłałeś.
17:9
Ja za nimi proszę, nie za światem proszę, lecz za tymi, których mi dałeś, ponieważ oni są twoi;
17:10
I wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje i uwielbiony jestem w nich.
17:11
I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak my.
17:12
Dopóki byłem z nimi na świecie, zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś, i strzegłem, i żaden z nich nie zginął, prócz syna zatracenia, by się wypełniło Pismo.
17:13
Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni.
L
17:14
Ja dałem im słowo twoje, a świat ich znienawidził, ponieważ nie są ze świata, jak Ja nie jestem ze świata.
17:15
Nie proszę, abyś ich wziął ze świata, lecz abyś ich zachował od złego.
17:16
Nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.
17:17
Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą.
17:18
Jak mnie posłałeś na świat, tak i ja posłałem ich na świat;
17:19
I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie.
17:20
A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie.
17:21
Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś.
17:22
A Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy.
17:23
Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty mnie posłałeś i że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś.
17:24
Ojcze! Chcę, aby ci, których mi dałeś, byli ze mną, gdzie Ja jestem, aby oglądali chwałę moją, którą mi dałeś, gdyż umiłowałeś mnie przed założeniem świata.
17:25
Ojcze sprawiedliwy! I świat cię nie poznał, lecz Ja cię poznałem i ci poznali, że Ty mnie posłałeś;
17:2
I objawiłem im imię twoje, i objawię, aby miłość, którą mnie umiłowałeś, w nich była, i Ja w nich.

DROGA DO OJCA

14:1
Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie!
14:2
W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce.
14:3
A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli.
14:4
I dokąd Ja idę, wiecie, i drogę znacie.
14:5
Rzekł do niego Tomasz: Panie, nie wiemy, dokąd idziesz, jakże możemy znać drogę?
14:6
Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.

14:7
Gdybyście byli mnie poznali i Ojca mego byście znali; odtąd go znacie i widzieliście go.
14:8
Rzekł mu Filip: Panie, pokaż nam Ojca, a wystarczy nam.
14:9
Odpowiedział mu Jezus: Tak długo jestem z wami i nie poznałeś mnie, Filipie? Kto mnie widział, widział Ojca; jak możesz mówić: Pokaż nam Ojca?
14:10
Czy nie wierzysz, że jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie? Słowa, które do was mówię, nie od siebie mówię, ale Ojciec, który jest we mnie, wykonuje dzieła swoje.
14:11
Wierzcie mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie; a jeśliby tak nie było, to dla samych uczynków wierzcie.
14:12
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto wierzy we mnie, ten także dokonywać będzie uczynków, które Ja czynię, i większe nad te czynić będzie; bo Ja idę do Ojca.
14:13
I o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moim, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu.
14:14
Jeśli o co prosić będziecie w imieniu moim, spełnię to.
14:15
Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie.

[Henryk]

Krystian nie masz racji.Jezus na ziemi w ziemskim ciele był z ciała człowiekiem obdarzonym Duchem Bożym. W Niebie jest duchową jednością w Bogu.

Masz rację Krystianie.
Autorytet Biblii, słów Jezusa, jest ponad urojenia "wybranej".
Ale o tym wiesz...