EDOM

[wuka]

Chyba sobie kpisz ze mnie. Myślisz, że jak wkleisz angielskojęzyczne linki z których NIC nie wynika, to ja padnę na kolana
Po kolei, co podajesz: https://www.gutenberg.org/ ukazuje się coś takiego:"Witamy w Projekcie Gutenberg
Project Gutenberg to biblioteka ponad 60 000 darmowych e-booków
Wybierz spośród darmowych e-booków epub i Kindle, pobierz je lub przeczytaj online. Znajdziesz tu wspaniałą literaturę świata, ze szczególnym uwzględnieniem starszych dzieł, do których wygasły amerykańskie prawa autorskie. Tysiące wolontariuszy zdigitalizowało i pilnie sprawdziło e-booki, abyś mógł się nimi cieszyć."
Dalej okładki książek i reklama/opis projektu. Sugerujesz, że mam te wszystkie książki przeczytać?

Kolejny link: https://www.pgdp.net/c/ i co my tu mamy? "Wiadomości
Wypróbuj naszą solucję, aby zapoznać się z podglądem kroków związanych z korektą na tej stronie.

Koncepcja strony
Distributed Proofreaders zapewnia internetową metodę ułatwiającą konwersję książek z domeny publicznej na e-booki. Dzieląc nakład pracy na poszczególne strony, wielu wolontariuszy może pracować nad książką w tym samym czasie, co znacznie przyspiesza proces tworzenia.

Podczas korekty wolontariuszom prezentowany jest zeskanowany obraz strony i odpowiadający mu tekst OCR na jednej stronie internetowej. Pozwala to na łatwe porównanie tekstu z obrazem, korektę i odesłanie z powrotem na stronę. Drugi wolontariusz otrzymuje następnie pracę pierwszego wolontariusza i ten sam obraz strony, weryfikuje i poprawia pracę w razie potrzeby, a następnie przesyła ją z powrotem do witryny. Następnie książka przechodzi przez trzecią rundę korekty i dwie rundy formatowania przy użyciu tego samego interfejsu internetowego.

Gdy wszystkie strony wykonają te kroki, postprocesor ostrożnie składa je w e-booka, opcjonalnie udostępnia go zainteresowanym stronom do "płynnego czytania" i przesyła do archiwum Projektu Gutenberg.

Jak możesz pomóc
Zarejestruj się na stronie jako wolontariusz
i / lub
Przekaż darowiznę na rzecz Fundacji Distributed Proofreaders Foundation.
Zarejestrowani wolontariusze mogą przyczynić się do Distributed Proofreaders na kilka sposobów, w tym korekty, "płynnego czytania" przedpremierowych e-booków w celu sprawdzenia błędów, zarządzania projektami, dostarczania treści, a nawet pomocy w opracowywaniu ulepszeń witryny. Wolontariusze mogą również dołączyć do innych członków naszej społeczności na naszych forach, aby omówić te i wiele".... i tak dalej w ten deseń.
Jaja sobie ze mnie robisz? Gdzie tu są wiadomości, które mają mi udowodnić, że twoje bajki są prawdziwe? Nie dość, że wiemy o błędach w przekładach biblijnych, o celowych dopiskach lub usunięciach w tekstach, ale ty wymyślasz, tak: wymyślasz, nowe ludy, nowe narody o których nie ma żadnych wzmianek nie tylko w historii żydowskiej, ale w historii powszechnej.
Wreszcie polecasz https://en.wikipedia.org/wiki/Heinrich_Graetz
Przeczytałam, ale i znalazłam to: "Najbardziej charakterystycznymi cechami egzegezy Graetza są jego śmiałe poprawki tekstowe, które często zastępują tekst masorecki czymś przypuszczalnym, chociaż zawsze uważnie konsultował starożytne wersje. Określił też ze zbyt dużą pewnością okres księgi biblijnej lub pewnego fragmentu, podczas gdy w najlepszym razie mogła istnieć tylko prawdopodobna hipoteza." /.../ Czwarty tom Historii Żydów został szczegółowo zrecenzowany przez rabina Samsona Raphaela Hirscha w serii esejów w tomach II-IV (1855-8) jego miesięcznika Jeschurun. W tych esejach, 203-stronicowym arcydziele obiektywnej krytyki, Hirsch udowadnia ponad wszelką wątpliwość, że Graetz jest winny skrajnego niechlujstwa nauki: np. Graetz pominął drugie połowy cytatów, które, jeśli są cytowane w całości, kategorycznie zaprzeczają jego tezie. Graetz twierdzi, na podstawie jednego lub dwóch cytatów z niektórych talmudycznych mędrców, że "mieli zwyczaj robić" coś - pomimo źródeł wyraźnie przeciwnych - i rozwija te przypuszczenia w teorie wpływające na całą tradycję Tory. Graetz fabrykuje daty, przestawia pokolenia, mówi o "większości tych praw", podczas gdy w rzeczywistości jego opis odnosi się, nawet przez życzliwą interpretację, do mniej niż połowy, i na wiele innych sposobów przepisuje Talmud, aby poprzeć swoje tezy i ułatwić przepływ jego historii. Jak twierdzi David N. Myers, krytyka pracy jego byłego studenta przez Hirscha była motywowana całkowitą różnicą zdań na temat wartości historyzmu. [3] "Hirsch zaczął uważać swojego niegdysiejszego ucznia za ucieleśnienie destrukcyjnych tendencji historii". [4]"

Pomijając to, że nie ma tu ani słowa wytłumaczenia skąd wziąłeś tych MINEJCZYKÓW, to grasz poniżej pasa.

[George]

Chyba sobie kpisz ze mnie. Myślisz, że jak wkleisz angielskojęzyczne linki z których NIC nie wynika, to ja padnę na kolana
Po kolei, co podajesz: https://www.gutenberg.org/ ukazuje się coś takiego:"Witamy w Projekcie Gutenberg
Project Gutenberg to biblioteka ponad 60 000 darmowych e-booków
Wybierz spośród darmowych e-booków epub i Kindle, pobierz je lub przeczytaj online. Znajdziesz tu wspaniałą literaturę świata, ze szczególnym uwzględnieniem starszych dzieł, do których wygasły amerykańskie prawa autorskie. Tysiące wolontariuszy zdigitalizowało i pilnie sprawdziło e-booki, abyś mógł się nimi cieszyć."
Dalej okładki książek i reklama/opis projektu. Sugerujesz, że mam te wszystkie książki przeczytać?

Kolejny link: https://www.pgdp.net/c/ i co my tu mamy? "Wiadomości
Wypróbuj naszą solucję, aby zapoznać się z podglądem kroków związanych z korektą na tej stronie.

Koncepcja strony
Distributed Proofreaders zapewnia internetową metodę ułatwiającą konwersję książek z domeny publicznej na e-booki. Dzieląc nakład pracy na poszczególne strony, wielu wolontariuszy może pracować nad książką w tym samym czasie, co znacznie przyspiesza proces tworzenia.

Podczas korekty wolontariuszom prezentowany jest zeskanowany obraz strony i odpowiadający mu tekst OCR na jednej stronie internetowej. Pozwala to na łatwe porównanie tekstu z obrazem, korektę i odesłanie z powrotem na stronę. Drugi wolontariusz otrzymuje następnie pracę pierwszego wolontariusza i ten sam obraz strony, weryfikuje i poprawia pracę w razie potrzeby, a następnie przesyła ją z powrotem do witryny. Następnie książka przechodzi przez trzecią rundę korekty i dwie rundy formatowania przy użyciu tego samego interfejsu internetowego.

Gdy wszystkie strony wykonają te kroki, postprocesor ostrożnie składa je w e-booka, opcjonalnie udostępnia go zainteresowanym stronom do "płynnego czytania" i przesyła do archiwum Projektu Gutenberg.

Jak możesz pomóc
Zarejestruj się na stronie jako wolontariusz
i / lub
Przekaż darowiznę na rzecz Fundacji Distributed Proofreaders Foundation.
Zarejestrowani wolontariusze mogą przyczynić się do Distributed Proofreaders na kilka sposobów, w tym korekty, "płynnego czytania" przedpremierowych e-booków w celu sprawdzenia błędów, zarządzania projektami, dostarczania treści, a nawet pomocy w opracowywaniu ulepszeń witryny. Wolontariusze mogą również dołączyć do innych członków naszej społeczności na naszych forach, aby omówić te i wiele".... i tak dalej w ten deseń.
Jaja sobie ze mnie robisz? Gdzie tu są wiadomości, które mają mi udowodnić, że twoje bajki są prawdziwe? Nie dość, że wiemy o błędach w przekładach biblijnych, o celowych dopiskach lub usunięciach w tekstach, ale ty wymyślasz, tak: wymyślasz, nowe ludy, nowe narody o których nie ma żadnych wzmianek nie tylko w historii żydowskiej, ale w historii powszechnej.
Wreszcie polecasz https://en.wikipedia.org/wiki/Heinrich_Graetz
Przeczytałam, ale i znalazłam to: "Najbardziej charakterystycznymi cechami egzegezy Graetza są jego śmiałe poprawki tekstowe, które często zastępują tekst masorecki czymś przypuszczalnym, chociaż zawsze uważnie konsultował starożytne wersje. Określił też ze zbyt dużą pewnością okres księgi biblijnej lub pewnego fragmentu, podczas gdy w najlepszym razie mogła istnieć tylko prawdopodobna hipoteza." /.../ Czwarty tom Historii Żydów został szczegółowo zrecenzowany przez rabina Samsona Raphaela Hirscha w serii esejów w tomach II-IV (1855-8) jego miesięcznika Jeschurun. W tych esejach, 203-stronicowym arcydziele obiektywnej krytyki, Hirsch udowadnia ponad wszelką wątpliwość, że Graetz jest winny skrajnego niechlujstwa nauki: np. Graetz pominął drugie połowy cytatów, które, jeśli są cytowane w całości, kategorycznie zaprzeczają jego tezie. Graetz twierdzi, na podstawie jednego lub dwóch cytatów z niektórych talmudycznych mędrców, że "mieli zwyczaj robić" coś - pomimo źródeł wyraźnie przeciwnych - i rozwija te przypuszczenia w teorie wpływające na całą tradycję Tory. Graetz fabrykuje daty, przestawia pokolenia, mówi o "większości tych praw", podczas gdy w rzeczywistości jego opis odnosi się, nawet przez życzliwą interpretację, do mniej niż połowy, i na wiele innych sposobów przepisuje Talmud, aby poprzeć swoje tezy i ułatwić przepływ jego historii. Jak twierdzi David N. Myers, krytyka pracy jego byłego studenta przez Hirscha była motywowana całkowitą różnicą zdań na temat wartości historyzmu. [3] "Hirsch zaczął uważać swojego niegdysiejszego ucznia za ucieleśnienie destrukcyjnych tendencji historii". [4]"

Pomijając to, że nie ma tu ani słowa wytłumaczenia skąd wziąłeś tych MINEJCZYKÓW, to grasz poniżej pasa.

[angielskie teksty usunięte]

[wuka]

Typowe postępowanie człowieka gardzącego rozmówcą.
Nie dość, że nie odpowiadasz na żadne pytanie, to bezczelnie wklejasz kolejne teksty i to po angielsku. przypominam, że jesteś na POLSKIM forum i tu rozmawiamy po polsku.
Oczywiście, zadałam sobie trud i przetłumaczyłam, a w dodatku zaraz wkleję tłumaczenie, ale przedtem ci powiem, że te informacje nie mają wiele wspólnego z moimi wątpliwościami i z twoim wywodem o Edomie i Minojczykach. Ponadto powiem co, że wywód dotyczący pochodzenia imienia boga Izraelitów jest mi znany od dawna, nie tylko mnie, ale każdemu, kto czytał książki w tym temacie, choćby Daniela Kalinowskiego (blog "a cały lud powie tak"). Także wykłady M.Majewskiego, już ci tu polecane (chyba przez wybraną), które olałeś (bo wiesz więcej i lepiej) też mówią o tym i wielu innych ciekawych sprawach.
Jest też ciekawa książka Gerarda Russela "Spadkobiercy zapomnianych królestw. W poszukiwaniu wymierających religii Bliskiego Wschodu". Takimi (między innymi) są Jazydzi, Mandejczycy i inni. Korzeń ten sam. Mandejczycy nie uznają Abrahama (dla przykładu).
Wklejam tłumaczenie tekstu:
"BIBLIA I PIPA - STEPHEN L CAIGER DB - po raz pierwszy opublikowana w University Press, Oxford 1936. To wydanie przygotowane dla katapi przez Paula Ingrama 2003. Rozdział VII: PRAWO MOJŻESZOWE STRONA GŁÓWNA | Spis treści | Wprowadzenie | Wpływ Egiptu | Wpływ Arabii | Tablice Ras Shamra | Kodeks Hammurabiego
WPŁYW ARABII Możemy sądzić, że o wiele łatwiej zasymilowany był wpływ pokrewnej semickiej kultury Arabii. Tutaj, jak pokazują XV-wieczne inskrypcje minejskie [Data inskrypcji minejskich patrz s. 80.], Boskie Imię JAH [JAH jest podstawowym elementem w Jahweh, czyli biblijny JHWH, transliterowane w angielskiej Biblii jako „Jehowa”.] przetrwała z czasów najbardziej prymitywnych. Jakie mogło być pierwotne znaczenie lub rdzeń tej tajemniczej nazwy, wciąż budzi wątpliwości. Znajduje się (jako Ya lub Yau) na tabliczkach babilońskich z 2000 roku pne a później zawsze jako bóstwo semickie. Znajduje się w nazwach związków wśród tabliczek Ras Shamra. Pojawia się ponownie w kronikach minejskich jako Bóg Niebios, którego drugie imię to Miłość (Wadd), i który ma Jego lśniące Hostie (Sabaoth). Możliwe, że tutaj, w Midianie, Mojżesz nauczył się wzywać „Imienia Pańskiego” [W naszych Bibliach słowo PAN (drukowane wielkimi literami) zawsze reprezentuje hebrajskie JHWH, Imię Boże, którego Żydom nie wolno było wymawiać.]. Ale, jak zauważa Rogers [R. W. Rogers, Religia Babilonii i Asyrii (1908).], „Pytanie nie polega na tym, skąd pochodzi Imię, ale na tym, co umieścił w nim Mojżesz. Albowiem do tego naczynia długa linia Proroków, począwszy od Mojżesza, wlała taką powódź atrybutów, o jakiej żaden kapłan w całej zachodniej Azji, od Babilonu po Morze, nie śnił w swoich szczytowych chwilach duchowego wglądu. Dalsze interesujące punkty pojawiają się w inskrypcjach minejskich. Bóg znany jest jako EL, a kilku bogów panteonu Minaejczyków jako ELOHIM, obie formy pojawiają się w biblijnym imieniu Boga. Kapłanka Wadd nazywana jest Lewitą (lawiat); aw słowach dotyczących wozu ofiarnego (mekony) występują dalsze tożsamości werbalne, kocioł (mabsal), uczta (haj), dziesięcina (ma'ser), kongregacja (kahał), ofiara za grzech (hattath) i tak dalej. W rzeczywistości „inskrypcje minejskie wykazują obszerną zgodność z rytuałem hebrajskim, a perspektywa jest otwarta na jeszcze więcej „światła na Biblię”, kiedy Arabia wreszcie zostanie naukowo zbadana ”. [J. A. Montgomery, Arabia i Biblia (1934).]
Można również wspomnieć o małym szczególe ortografii minejskiej: litera H jest często używana do wskazania dźwięku samogłoski. Na przykład Abram byłby zapisany jako ABRM lub ABRHM (Abram lub Abraham). "

Nie wiem, co ma z tego wynikać i jak to odnieść do tematu oraz do linków, którymi mnie uraczyłeś poprzednio.
Od siebie dodam https://pl.wikipedia.org/wiki/Kr%C3%B3lestwo_minejskie
"Królestwo minejskie lub Mina (wsp. arab. معين, Maʿīn) – starożytne państwo istniejące na Półwyspie Arabskim w VII-III wieku p.n.e. ze stolicą w Jasil i Karnawu. Około 115 r. p.n.e. zostało podbite przez Himjarytów.
Informacje na temat Miny, które przetrwały do naszych czasów, są skąpe. Początkowo zależne od Królestwa Saby, państwo to odgrywało istotną rolę w śródziemnomorskim handlu przyprawami i pachnidłami pochodzącymi z Azji (zob. Jedwabny szlak). U szczytu swojego rozwoju posiadało liczne kolonie handlowe na obszarze Bliskiego Wschodu, m.in. w Syrii, a minejskie inskrypcje odnajdywane np. w Egipcie i Mezopotamii świadczą o rozległych ekonomicznych i kulturowych kontaktach. Ważnym miastem królestwa był Nadżran, centrum pielgrzymkowe okresu dżahilijji konkurujące z przedislamską Mekką, które w późniejszych wiekach stanowiło istotny ośrodek chrześcijaństwa na Półwyspie Arabskim.
Królestwo powstało jako teokracja, stopniowo jednak funkcje króla i najwyższego kapłana zostały rozdzielone. Bóstwami czczonymi w Mani byli Wadd, Attar i Nakra. Minejczycy zostali wspomniana w Biblii w 1 Ks. Kronik 4:41 oraz 2 Ks. Kronik 26:7."

Przemyśl co tak właściwie chcesz nam przekazać i udowodnić.

[George]

Dzięki Wuka za przetłomaczenie tego tekstu.

Jestem w tych dniach ekstremalnie zajęty - totalny brak czasu.

Króla Minaeńczyków, z jego wizją Boga, bardzo dobrze znamy z antycznej greckiej Biblii Septuaginta - Księgi Hioba -

[angielskie treści usunięte]

[booris]

George,Wuka ma racje.Wklejanie angielskojezycznych tekstow niczego nie wnosi do dyskusji,a wrecz ja bardziej gmatwa.Nie kazdy z forumowiczow zna ten jezyk,a tlumaczenie za pomoca Google jest na tyle niedoskonale,ze jeszcze ten zamet poglebia.Zdecydowanie lepszym wyjsciem byloby,gdybys przedstawil glowne watki po polsku,a linki podal jako zrodla.

[wuka]

George,Wuka ma racje.Wklejanie angielskojezycznych tekstow niczego nie wnosi do dyskusji,a wrecz ja bardziej gmatwa.Nie kazdy z forumowiczow zna ten jezyk,a tlumaczenie za pomoca Google jest na tyle niedoskonale,ze jeszcze ten zamet poglebia.Zdecydowanie lepszym wyjsciem byloby,gdybys przedstawil glowne watki po polsku,a linki podal jako zrodla.

Dyskusji w ogóle nie ma. Wklejki całkiem bez sensu. O uporczywym wklejaniu po angielsku już nie wspomnę.
Wychodzę z tematu.

[George]

Wcześniej czytaliśmy o wierze / religii Minaejczyków, religii która nazywała się NASARA, a wyznawcy tej Minaeiskiej religii nazywani byli NAZAREJCZYKAMI.

Teraz spójrzmy króla Mineajczyków, który opisany jest w Księdze Hioba, w najstarszej Biblii - Septuagincie. Tą Biblię cytował często sam Jezus.

SOPHAR - Król MINAJCZYKÓW

KSIĘGA HIOBA 42

„A jego przyjaciółmi, którzy przybyli do niego, byli…

Sophar, król Minajczyków”.

Septuaginta LXX jest najstarszym tłumaczeniem Starego Testamentu na język grecki iw konsekwencji jest nieoceniona dla krytyków w zrozumieniu i poprawianiu tekstu hebrajskiego (Massora).

Septuaginta została przetłumaczona na grekę Konya dla nowo utworzonej biblioteki aleksandryjskiej za panowania króla Ptolemeusza Filadelfusa (285-247 p.n.e.).

Najstarszy istniejący rękopis (Kodeks Watykański) powstał w IV wieku naszej ery.

W przekładzie Septuaginty Księgi Hioba jest długa subskrypcja; podobna subskrypcja znajduje się w wersji arabskiej i mówi:

Septuaginta, LXX (Hioba CH 42:17)

„17 I Hiob umarł, starzec i pełen dni; i jest napisane, że zmartwychwstanie z tymi, których Pan wskrzesza.

Ten człowiek jest opisany w biblii syryjskiej jako mieszkający w ziemi Ausis, na granicy Idumei i Arabii: a jego imię było wcześniej Jobab; a wziąwszy żonę Arabkę, spłodził syna imieniem Ennon.

A on sam był synem swego ojca Zare, jednego z synów Ezawa i jego matki Bosorry, tak że był piątym po Abrahamie.

A oto królowie, którzy panowali w Edomie, nad którym też on panował: najpierw Balak, syn Beora, a nazwa jego miasta Dennaba; po Balaku Jobab, zwany Hiobem, a po nim Asom który był namiestnikiem ziemi Thaeman, a po nim Adad, syn Barada, który zniszczył Madiam na równinie Moabu; a nazwa miasta jego Gettaim.

A jego przyjaciółmi, którzy przybyli do niego, byli: Elifaz z synów Ezawa, król Thaemanitów, Baldad, władca Sauchaejczyków,

Sofar, król Minejczyków”.

[George]

George
Dopiero mnie "olśniło". O jakich "Minejczykach" ty piszesz?
MINOJCZYCY to całkiem coś innego, ale MinEjczycy...coś takiego w ogóle nie funkcjonuje w przestrzeni. Chyba śpię jeszcze, ale nie widzę podstaw, aby znak równości stawiać, jak to czynisz " [Edomu / Minejczyków - Esseńczyków].

Może chodzi ci o MANDEJCZYKÓW?, ale to jeszcze inna bajka...

Wybacz wuka jeśli czujesz się urażona.

Wspominałaś że nie wiesz NIC o minejczykach, chciałem więc przedstawić kilka źródłowych tekstów, i wtedy będziemy mogli prowadzić inteligentną rozmowę,

Google translation jest naprawdę dobry w przetłomaczeniu na język polski

[George]

Idumea

(łac. Idumaea, hebr. Edom – czerwony) – kraina historyczna na południu Izraela, pierwotnie ciągnąca się aż do Morza Czerwonego. Od VI wieku p.n.e. ograniczona do okolic Hebronu i wzgórz między Morzem Martwym, a Morzem Śródziemnym. Zamieszkana przez Idumejczyków (Edomitów), będących plemieniem o semickim rodowodzie.

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Idumea

[George]

Edom
– kraina historyczna leżąca na terenie dzisiejszego Izraela i Jordanii, zamieszkiwana przez Edomitów. W X w. p.n.e. czasowo podbita przez Izrael. Praojcem Edomitów był Ezaw, który był bratem ojca Izraelitów – Jakuba (Izraela).


https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Edom_(kraj)

[George]

Hetyci – zapomniany naród, którego pamięć przetrwała w Biblii

https://adwentysci.krakow.pl/biblia-a-archeologia/

 
W Piśmie Świętym Hetyci pojawiają się wielokrotnie. Na przykład czytamy, że:
* Abraham zakupił ziemię od Hetyty dla rodzinnego grobowca w pobliżu Hebronu (Rdz 23,7-20),
* jednym z najwaleczniejszych oficerów w wojsku króla Dawida był Uriasz Hetyta (2 Sm 11,3),
* król Salomon wziął sobie Hetytki za żony (1 Krl 11,1), aby usankcjonować stosunki handlowe z królami hetyckimi (2 Krn 1,17),
* zaś Aramejczycy oblegający stolicę Izraela Samarię przestraszyli się domniemanej pomocy ze strony Hetytów i Egipcjan i uciekli ze swojego obozu (2 Krl 7, 6).
 
Z tych biblijnych wzmianek nasuwa się myśl, że Hetyci byli w starożytności potęgą dorównującą Egiptowi.Jeszcze nie tak dawno wydawało się nieprawdopodobne w obliczu braku materialnych dowodów istnienia tego narodu. W XIX wieku, w czasie wzmożonej krytyki Biblii, wielu naukowców powątpiewało w istnienie państwa Hetytów, traktując ich raczej jako mało znaczący naród.
 
Ten obraz zmienił się, w miarę postępu badań archeologicznych na terenie Azji Mniejszej (dzisiejszej Turcji) w XIX i XX wieku oraz odczytania pisma hetyckiego.  Encyklopedia Britannica w wydaniu z 1860 roku poświęca Hetytom zaledwie osiem wierszy, które były przede wszystkim syntezą informacji biblijnych. Natomiast w wydaniu z 2004 r. zostało Hetytom poświęcone kilkanaście dwuszpaltowych stron, gdzie podano historię ich odkrywania, a także opis ich dziejów, kultury, politeistycznej religii i literatury.
 
Dzisiaj wiemy, że Hetyci to był starożytny indoeuropejski lud, który przywędrował do Azji Mniejszej ok. 2000 roku p.n.e. i utworzył państwo na obszarze Anatolii ze stolicą w Hattusa około roku 1650 p.n.e. Imperium Hetytów osiągnęło swój szczyt w połowie XIII stulecia p.n.e., kiedy objęło większość Azji Mniejszej, północny Lewant i górną Mezopotamię. Po mniej więcej 1180 r. p.n.e. imperium upadło w wyniku najazdów Ludów Morza i rozbiło się na kilka niezależnych nowohetyckich miast-państw, z których niektóre przetrwały do VIII wieku p.n.e. Te następnie zostały wchłonięte przez imperium nowoasyryjskie. W ten sposób Hetyci zniknęli za dziejów starożytnego świata, a pamięć o nich została przechowana w Biblii aż do nowożytnych czasów, co po raz kolejny podkreśla wiarygodność i autentyczność tej Księgi.

[George]

STARY TESTAMENT
Księga Rodzaju 26
 https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=26

34 Gdy Ezaw miał czterdzieści lat, wziął za żonę Jehudit, córkę Chetyty Beeriego, oraz Bosmat, córkę Chetyty Elona. 35 Były one powodem zgryzoty Izaaka i Rebeki.