Forum biblijne

[KobietaZMagdali]

W dniu 1 listopada 1950 roku papież Pius XII w konstytucji apostolskiej "MUNIFICENTISSIMUS DEUS" ("Najszczodrobliwszy Bóg...") ogłosił dogmat Wniebowzięcia NMP. Najistotniejsza jego część brzmi: "... Na chwałę Wszechmocnego Boga, który specjalną łaskawością obdarzył Dziewicę Maryję, ku czci Syna Jego, nieśmiertelnego Króla wieków oraz Zwycięzcy grzechu i śmierci, dla powiększenia chwały jego Błogosławionej Matki, ku niewypowiedzianej radości całego Kościoła powagą Pana Naszego Jezusa Chrystusa, Świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, oświadczamy i określamy jako dogmat prawdę przez Boga objawioną, że Niepokalana Bogarodzica zawsze Dziewica Maryja, po dopełnieniu życia ziemskiego z ciałem
i duszą została wzięta do nieba...".

Oznacza to, że Matka Jezusa bezpośrednio po zakończeniu swojego ziemskiego życia dostąpiła radości oglądania Trójcy Świętej, do której zbliżyła się najbardziej ze wszystkich ludzi. Omawiany dogmat nie mówi nic na temat śmierci Maryi, pozostawiając ten problem teologom do rozważań. Są zresztą tylko dwie możliwości:

1. Jeśli Maryja zmarła to chwała wniebowzięcia poprzedzona była zmartwychwstaniem
i wszystkie te wydarzenia musiały nastąpić w krótkich odstępach czasu.
2. Jeśli natomiast nie umarła, to wniebowzięcie zostało dokonane w momencie zakończenia jej doczesnego życia, wówczas jednak nie można mówić o śmierci, ale jedynie o zaśnięciu.

Ostatecznie nawet w przypadku śmierci ciało Maryi nie mogłoby ulec rozkładowi i to już wyróżnia tę śmierć od zgonu wszystkich ludzi, dlatego taką śmierć można nazwać "zaśnięciem".

Pismo Święte nic nie wspomina o Wniebowzięciu Maryi, fakty bowiem opisane przez ewangelistów wydarzyły się jeszcze za Jej ziemskiego życia. Według tradycji Matka Jezusa żyła jeszcze około 15-20 lat po zmartwychwstaniu Syna. Niektórzy przyjmują, że "odeszła" do Ojca i Syna około 52 roku w czasie pobytu wszystkich apostołów w Jerozolimie. Grzegorz z Tours żyjący w VI wieku napisał apokryf, w którym relacjonuje śmierć Maryi: "Gdy wypełniwszy bieg życia ziemskiego, Najświętsza Maryja Panna miała zejść z tego świata, zebrali się w Jej domu wszyscy Apostołowie ze wszystkich krańców świata. Dowiedziawszy się o Jej niedalekim zejściu, czuwali razem z Nią. A oto Pan Jezus przyszedł z aniołami swymi i biorąc duszę Jej dał ją Michałowi Archaniołowi i odszedł. Natychmiast, lecz już po nadejściu brzasku dnia, Apostołowie wzięli ciało z łoża i umieścili je w grobie. Strzegli go czekając na przyjście Pana. I znowu stanął przy nich Pan, i rozkazał święte ciało na obłoku przenieść do raju, gdzie połączywszy się z duszą, teraz wraz z wybranymi zażywa radości dóbr wiecznych bez końca".

Dogmat o Wniebowzięciu NMP ogłoszony został dopiero w połowie XX wieku, ale święto ku czci Maryi wziętej do nieba obchodzone było już w pierwszych wiekach pod nazwą "zaśnięcia Maryi", a od około 600 roku uroczystości te w Konstantynopolu przeniesiono na dzień 15 sierpnia, od następnego stulecia obchodzono je także w Europie. Uchwalenie dogmatu postępowało jednak bardzo wolno, być może doszłoby do jego ogłoszenia w czasie trwania Soboru Watykańskiego I, ale jego obrady zostały przerwane z powodu wybuchu wojny prusko - francuskiej w 1870 roku.

To najstarsze święto maryjne zwane także świętem Matki Boskiej Zielnej obchodzone w Kościele katolickim, koptyjskim, Kościołach prawosławnych i orientalnych oraz przez część anglikanów.

W Kościołach wschodnich, używających kalendarza juliańskiego, święto przypada według kalendarza gregoriańskiego (tzw. nowego stylu) 28 sierpnia. W tradycji wschodniej jest nazywane Zaśnięciem Najświętszej Bogurodzicy (grec. Koímēsis, cs. Uspienije Preswiatyja Bohorodicy, serb. Velika Gospa).

Wniebowzięcie NMP jest obecnie świętem państwowym w wielu krajach Europy (Andora, Austria, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Francja, Grecja, Hiszpania, Litwa, Luksemburg, Macedonia, Malta, Monako, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Szwajcaria, Włochy), Afryki (Burundi, Gabon, Gwinea, Kamerun, Republika Kongo, Republika Środkowoafrykańska, Madagaskar, Mauritius, Rwanda, Senegal, Seszele, Wybrzeże Kości Słoniowej), Azji (Cypr, Liban, Timor Wschodni), Ameryki Środkowej i Południowej (Haiti, Chile, Kolumbia, Paragwaj) oraz Oceanii (Tahiti, Togo i Vanuatu).

Według nauki katolickiej Jezus Chrystus własną mocą wstąpił do nieba, podczas gdy Maryja Panna została wzięta do nieba mocą bożą. W nauce prawosławnej Zaśnięcie Bogurodzicy wypływa z faktu, że jest Matką Jezusa-Życia, który po jej śmierci zabiera ją do nieba.

Wniebowzięcie/Zaśnięcie NMP jest jednym z najważniejszych świąt w Kościele katolickim i Kościołach wschodnich. W prawosławiu jest jednym z dwunastu wielkich świąt, zamyka rok liturgiczny.

Przyjęcie Matki Bożej do nieba jest rozumiane jako symbol obietnicy danej przez Jezusa wszystkim chrześcijanom, że bramy raju pozostają dla nich otwarte. W prawosławiu i Kościołach orientalnych obchody Zaśnięcia NMP poprzedza dwutygodniowy post. Święto jest nazywane Paschą Bogurodzicy, gdyż Kościół wyraża przez to wiarę w jej cielesne zmartwychwstanie. Wiąże się z nim obrzęd pogrzebu Matki Bożej.

Niegdyś obchodzono je jako dzień Matki Bożej Dożynkowej ( „Na Wniebowzięcie pokończone żęcie”). Tradycja ludowa wiąże to święto ze święceniem płodów rolnych, kwiatów i ziół. Stąd popularna jego nazwa – Matki Boskiej Zielnej (podanie głosi, że apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli kwiaty).

Dawniej już kilka dni przed świętem Matki Boskiej Zielnej w gospodarstwach rozpoczynano świąteczne przygotowywania. Ustawiano snopy zbóż z najdorodniejszych kłosów, w których nie mogło zabraknąć również ziół, owoców oraz warzyw. Dzieci plotły małe wiązanki z ziół i kwiatów. W drodze powrotnej z kościoła pozostawiano zioła w bruzdach zagonów, aby szkodniki nie zagrażały uprawom. Poświęcone przez kapłana plony trzymano w domach, co miało zapewniać bezpieczeństwo i harmonię ogniska domowego. Z poświęconych kłosów wykruszało się ziarna pod pierwszy zasiew. Jeżeli któryś z domowników lub zwierząt zachorował, zaparzano zioła z bukietu i wywaru używano jako lekarstwo. Ziołami okadzano izby i obejścia domów dla ochrony przed burzą, pożarami i chorobami.

Chociaż zwyczaj święcenia kłosów zbóż i ziół przetrwał do naszych czasów, dawniej święcone snopy bywały znacznie większe i bogatsze. Obecnie w wielu miejscowościach rolnicy przynoszą do kościołów wieńce dożynkowe, bukiety kwiatów, kłosy zbóż i owoce, pragnąc w ten sposób podziękować Bogu za wszystko to, co zrodziła ziemia, a co będzie podstawą bytowania rodziny do następnych zbiorów.

[Wasiczek]

Po co obchodzić takie święte, skoro takie wydarzenie nie miało miejsca? Herezje.

Po co obchodzić takie święte, skoro takie wydarzenie nie miało miejsca? Herezje.

[KobietaZMagdali]

Wasiczek, trzeba żyć i utrzymywać się z rolnictwa by zrozumieć jak ważne jest dziękczynienie za plony i jak wielka czasem rola Boga w tej pracy.

Jak nie znano lekarstw i lekarzy a także piorunochronów i ubezpieczeń to tylko moc Boża pozostawała.

[Wasiczek]