RN pisze:CZY PROROCTWO Z KSIÊGI MICHEASZA DOTYCZY£O JEZUSA
KSIÊGA MICHEASZA 5. 1 - 2. BIZTB
''
Ale ty, Betlejemie Efrata, najmniejszy z okrêgów judzkich, z ciebie mi wyjdzie ten, który bêdzie w³adc± Izraela. Pocz±tki jego od prawieku, od dni zamierzch³ych. Dlatego wyda ich a¿ do czasu, gdy ta, która ma porodziæ, porodzi. Potem reszta jego braci wróci do synów Izraela.
EWANGELIA MATEUSZA 2. 6. BIZTB
''
I ty, Betlejemie, ziemio judzka, wcale nie jeste¶ najmniejsze miêdzy ksi±¿êcymi miastami judzkimi , z ciebie bowiem wyjdzie wódz, który pa¶æ bêdzie lud mój izraelski.
Na pocz±tek proszê zwróciæ uwagê na porównanie tych dwóch ( rzekomo tych samych ) proroctw.
1. W pierwszym proroctwie mamy podane s³owo ''
okrêg judzki'' w drugim jest mowa o ''
mie¶cie judzkim ''. W Biblii Tysi±clecia mamy natomiast zwrot ''
plemion judzkich'' zamiast miasta czy okrêgu.
Zmiana okre¶lenia znaczenia miejscowo¶ci, zosta³a dokonana w wyniku t³umaczenia z hebrajskiego na grecki w Septuagincie (LXX). Z miastem Betlejem by³ zwi±zany okr±g wojskowy, w którym wcze¶niej sta³a stra¿ filistyñska, 2Sm. 23:14; 1Kro. 11:16. Zamiast plemion judzkich, chyba bardziej odpowiednio bêdzie zastêpów judzkich. Czy okre¶lenie plemiê Betlejem mo¿e byæ porównywalne z plemieniem judzkim, skoro do niego to miasto nale¿a³o? Zamiana w proroctwie okre¶lenia z „okrêgów judzkich” na „ksi±¿êcymi miastami judzkimi” mo¿e wynikaæ z zmiany roli tego miasta, ale jest nieuprawniona, gdy¿ gubi duchowe znaczenie pierwszego okre¶lenia w nowej Chrystusowej rzeczywisto¶ci, J. 1:17; Kol. 2:17. Zakon by³ cieniem rzeczy przysz³ych, a w tym tak¿e nazwy miast i ich znaczenie.
RN pisze:2. Teraz proszê zwróciæ uwagê na pierwsze proroctwo ( Micheasza ) w którym jest mowa o w³adcy Izraela.
Czy Jezus by³ kiedykolwiek w³adc± Izraela
W jakim¶ znaczeniu, co najmniej moralnym znaczeniu by³, skoro naród ten tak t³umnie za nim pod±¿a³, a na koñcu swojej misji nawet zosta³ obwo³any królem Izraela, a pó¼niej nawet Ap. Pawe³ napisa³, ¿e Bóg wyrwa³ wielu ze ¶wiata ciemno¶ci i przeniós³ do królestwa Syna swego umi³owanego, Kol. 1:13. Naród ten jednak w wiêkszo¶ci nie odda³ mu nale¿nej czci. Potraktowa³ go jak ksiêcia Saula, który pó¼niej dopiero zosta³ uznany za króla Izraela.
¯ydzi d±¿yli do zabicia Pana Jezusa, gdy¿ nie uznawa³ ich stosunku do prawa Bo¿ego, jednak niektórzy z nich (np. Kajfasz) przyczynili siê do tego, aby ¶mierci Pana Jezusa nadaæ wymiar zbawczy dla narodu. Nak³oniony lud wo³a³, aby jego krew sp³ynê³a na nich i na ich dzieci, czyli aby ich b³ogos³awi³a. Pomimo, ¿e czynili to w zawi¶ci to jednak nie mo¿na uznaæ zakoñczenia roli Chrystusa w stosunku do tego narodu i proroctwa to uzasadniaj±.
RN pisze:Jednak, ¿eby ca³kowicie dowie¶æ, ¿e to proroctwo nie dotyczy³o Jezusa, proszê zwróciæ uwagê na werset
Micheasza 5. 4.
KSIÊGA MICHEASZA 5. 4. BIZTB
''
I On bêdzie pokojem. Gdy Asyryjczycy wpadn± do naszego kraju i wkrocz± do naszych pa³aców, wtedy wystawimy przeciwko nim siedmiu pasterzy i o¶miu ksi±¿±t z ludu.
1.
Ten, który ma siê narodziæ w owym Betlejem, bêdzie pokojem, gdy wpadn± Asyryjczycy.
Tutaj ju¿ wyra¿nie jest wiadome, ¿e musi chodziæ o kogo¶ innego, lub , ¿e to proroctwo jest zwyczajnie chybione, bo
Asyryjczycy za czasów Jezusa ju¿ nie istnieli jako naród.
Koniec Asyrii nast±pi³ oko³o 600 lat przed Jezusem.
Poza tym, gdzie jest napisane, czy wiadome, ¿e
Jezus walczy³ z Asyryjczykami, albo
by³ gwarantem pokoju, gdy Ci napadn± na Judê itp.
http://netsprint.encyklopedia.pwn.pl/ha ... syria.html
Wystarczy zacytowaæ z Efezjan, aby siê przekonaæ, jak bardzo trafne jest to proroctwo:
pamiêtajcie o tym, ¿e wy, niegdy¶ poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tych, których nazywaj± obrzezanymi na skutek obrzezki, dokonanej rêk± na ciele, (12) byli¶cie w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od spo³eczno¶ci izraelskiej i obcy przymierzom, zawieraj±cym obietnicê, nie maj±cy nadziei i bez Boga na ¶wiecie. (13) Ale teraz wy, którzy niegdy¶ byli¶cie dalecy, stali¶cie siê w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusow±. (14) Albowiem On jest pokojem naszym, On sprawi³, ¿e z dwojga jedno¶æ powsta³a, i zburzy³ w ciele swoim stoj±c± po¶rodku przegrodê z muru nieprzyja¼ni, (15) On zniós³ zakon przykazañ i przepisów, aby czyni±c pokój, stworzyæ w sobie samym z dwóch jednego nowego cz³owieka (16) i pojednaæ obydwóch z Bogiem w jednym ciele przez krzy¿, zniweczywszy na nim nieprzyja¼ñ; Efz. 2:11-16
moje pojmowanie tajemnicy Chrystusowej, (5) która nie by³a znana synom ludzkim w dawnych pokoleniach, a teraz zosta³a przez Ducha objawiona jego ¶wiêtym aposto³om i prorokom, (6) mianowicie, ¿e poganie s± wspó³dziedzicami i cz³onkami jednego cia³a i wspó³uczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez ewangeliê, (7) której s³ug± zosta³em wed³ug daru ³aski Bo¿ej, okazanej mi przez jego wszechmocne dzia³anie. (8) Mnie, najmniejszemu ze wszystkich ¶wiêtych, zosta³a okazana ta ³aska, abym zwiastowa³ poganom niezg³êbione bogactwo Chrystusowe (9) i abym na ¶wiat³o wywiód³ tajemny plan, ukryty od wieków w Bogu, który wszystko stworzy³, (10) aby teraz nadziemskie w³adze i zwierzchno¶ci w okrêgach niebieskich pozna³y przez Ko¶ció³ ró¿norodn± m±dro¶æ Bo¿±, (11) wed³ug odwiecznego postanowienia, które wykona³ w Chrystusie Jezusie, Panu naszym, (12) w którym mamy swobodê i dostêp do Boga z ufno¶ci± przez wiarê w niego. Efz. 3:4-12
Czy Polacy i naród polski istnieli w czasie zaborów? Czy musi istnieæ mocarstwo, aby istnia³ jego lud? To samo dotyczy Asyryjczyków. Pan Jezus walczy³ z nimi w Duchu ¦wiêtego Boga Ojca bezpo¶rednio i po¶rednio przez swój Ko¶ció³. Da³ moc aposto³om, aby odpuszczali i zatrzymywali grzechy, ale nie w konfesjonale, lecz podczas pe³nienia jego misji w¶ród narodów. To pasterze duchowi walczyli, ale mieczem S³owa Bo¿ego.
RN pisze:Poza tym innym wyt³umaczeniem tego rzekomego proroctwa jest to, ¿e pisz±c BETLEJEM EFRATA, Micheasz nie mia³ na my¶li miasta ( ew. Mateusza ) lecz EFRATÊ OJCA BETLEHEMA
PIERWSZA KSIÊGA KRONIK 4. 4. BIZTB
Dalej Penuel, ojciec Gedora, i Ezer, ojciec Chuszy. To s± synowie Chura, pierworodnego Efraty, ojca Betlechema.
Tak jak Rachel op³akiwa³a swoje dzieci, ¿e ich nie mog³a mieæ (pó¼niej wyginê³o prawie ca³e pokolenie Beniamina, Sêdz. 20,21 rozdz.), tak i Efrata zmar³ nie sp³adzaj±c ¿adnego potomka. To Kaleb Judejczyk po ¶mierci swojej ¿ony Kazuby, poj±³ jego ¿onê i z ni± na podstawie ma³¿eñstwa lewirackiego mia³ Chura, uznanego za pierworodnego Efraty. Z tego powodu uznaje siê Efratê za ojca Betlejemczyków, zamieszkuj±cych Betlejem.
Powy¿sze wyja¶nienie, wskazuje, ¿e tre¶æ 1Kro. 4:4; Mich. 5:4 i Mt. 2:6 jest ze sob± zgodna i dotyczy Betlejem judzkiego i jego mieszkañców.
Mêdrzec w proszku i iskierce, pomija Prawdê Boga,1Kor. 1:18-21;3:18-20. Poszukiwacz", pojmuje w Nim jej Ducha i mi³o¶æ,2Te. 2:10
Trzeba wgl±daæ w ¦wiête Ksiêgi, które da³ nam w ³asce Pan. Mêdrzec swoj± marno¶æ zmierzy, zacznie badaæ Boski plan: w Chrystusow± krew uwierzy, doskona³y ujrzy stan.